Расстели мне поле - Полковник и однополчане

Расстели мне поле, в небо брось алмаз —

Пусть себе сияет и смущает нас.

Выжми это небо, дай воды глоток,

Пусть земля уходит из-под наших ног.

Что есть, и том,

Что с нами будет потом…

Небо окунулось в темный изумруд,

Иглы старых елей небу падать не дают.

И под одеялом мохнатых облаков

Читай, моя родная, книгу вещих снов.

Катит колесница по звездной пыли…

Брось меня в темницу, воли не сули.

Здесь да и повсюду, где б я ни встречал закат,

Счастья я не видел.

Да и с чем его едят?

Катит колесница по звездной пыли…

Маған өріс жайыңыз, аспанға гауһар тастаңыз -

Ол өзі үшін жарқырап, бізді шатастырсын.

Мына аспанды қысыңыз, маған бір жұтым су беріңіз,

Аяқ астынан жер кетсін.

Не және не

Кейін не боламыз...

Аспан қара изумрудқа батты,

Кәрі шыршаның инелері аспаннан түспейді.

Ал бұлттар көрпе астында

Оқы, қымбаттым, пайғамбарлық армандар кітабын.

Күйме жұлдыз шаңында дөңгеленеді...

Мені зынданға тастаңыз, менің еркіме уәде бермеңіз.

Мұнда және барлық жерде, мен күн бататын жерде кездессем де,

Бақытты көрмедім.

Ал олар оны немен жейді?

Күйме жұлдыз шаңында дөңгеленеді...