Eso No Es Amor - Pablo Milanés

Solía decírtelo cada mañana

Tu cuerpo no es fuerte

No es buena tu tos

Y la luz que entraba te me iluminaba

Y tú sonreías diciendo que no

El tiempo pasó y mi temor aumentaba

En esa medida aumentaba mi amor

El miedo a perderte me mortificaba

Vivir para verte era mi obsesión

Qué suerte, y qué dolor

Que pueda sentir así

Soy fuerte y tendré valor

Para protegerte a ti

Una bella tarde entre helechos y flores

Te hablé presintiendo un oscuro final:

Si enfermas, te cuido y te lleno de amores

Y tú contestabas: eso no es amar

Un cuarto en penumbras y en pleno reposo

Un cuerpo que espera la vida dejar

No median palabras, no se oye un sollozo

Y es sólo la muerte ocupando el lugar

Miro como se va

Te llamo la última vez

Ya no me pudo escuchar

Abrió la puerta y se fue.

Eso no és amor

Мен саған күнде таңертең айтатынмын

сіздің денеңіз күшті емес

Сіздің жөтеліңіз жақсы емес

Ал саған кірген нұр мені нұрландырды

Ал сен жоқ деп күлдің

Уақыт өтіп, қорқынышым арта түсті

Осылай махаббатым арта түсті

Сені жоғалтып аламын ба деген қорқыныш мені ренжітті

Сені көру үшін өмір сүру менің құмарлығым болды

Қандай бақыт, қандай азап

Мен осылай сезіне аламын

Мен күштімін және менде батыл болады

сені қорғау үшін

Папоротниктер мен гүлдер арасындағы әдемі түс

Мен сізге қараңғылықты сезініп сөйлестім:

Егер сіз ауырып қалсаңыз, мен сізге қамқорлық жасаймын және сізді махаббатқа толтырамын

Ал сіз жауап бердіңіз: бұл махаббат емес

Қараңғылық пен толық тыныштықтағы бөлме

Өмірдің кетуін күтетін дене

Олар сөзге делдал болмайды, жылау естілмейді

Оның орнын тек өлім ғана алады

Мен оның қалай болғанын бақылаймын

Мен саған соңғы рет қоңырау шалып тұрмын

ол енді мені ести алмады

Ол есікті ашып, кетіп қалды.

Бұл махаббат емес