Ilk Bahar - Orxan Zeynallı, Tomris

Soyuq əlimi ocağa tutub isitmək

Bir adama bir ömürlük bəs etmək

Şəhər işıqlarında itən o baxışları

Doğmaların kədərləri kimi hiss etmək

Bağlı pəncərələr

Əlimdə incə qələm

Həyatda yoxdur heç nə

Ailədən öncə gələn

Mən hərdən incidərəm

Hərdən sevincə tənəm

Sən oldun ilk baharda gülləri birinci dərən

Sən oldun ən dərin sularda yoluma dalğalar sərən

Sən ən soyuq sabahlarıma günəş olub işıq saçan

Sən ən xoş arzularda deyilən sözlər kimi doğma

Payız küləklərimi duyan quru gözlər kimi dolmaq

Gün gələr biz oyanmarıq eyni şəhərdə

Bizə aid dörd divarda görüşək hərdən

Mən ustərəm ən çətin sətirlər bitsin

Mənim tək bacım onu sevdiyimi bilsin

Həyat açır bizə yeni-yeni səhifələr

Dünənləri çevirərək xoş günlərə

Günəş hər işıq saçanda «sev» deyə

Sevən qəlblərdə yer yox dərdlərə

Quru sözlər bəsmi gülən üzlərə?

Səbəb — səhv addımlar dolu gözlərə

Məni gözləmə, məni gözləmə

Həyat ən xoş üzünü sənə göstərər

Mən bəlkə həyatda gördüyün insaların ən soyuğu

Mən bəlkə mahnı hansı ki, qırıq qəlblərə həsr olunub

Mən bəlkə yaddaş hansı ki, sonralar nəsr olunub

Mən bəlkə bu tamaşalarda oynamışam əbəs rolumu

Mən bəlkə böyük bir zirvə, ancaq səndən balaca

Ən şirin uşaqlıq xatirələrim səndən qalacaq

Mən bəlkə, qırıq-sökük daxmalarda son divaram

Nə qədər sən varsan bu sütunlar möhkəm qalacaq

Mən bəlkə payız fəsli, səni məndən qış ayırır

Mən bəlkə qəhər, məni göz yaşımdan alqış ayırır

Mən bəlkə ayaq basdığım Londontək əlçatan arzu

Mən bəlkə həmin uşaq, hansı ki, istərdim baxçada qalsın

Mən bəlkə unutduğun yuxular kimi səni təqib edəcəm

Mən bəlkə tək qalacam, bir gün hərkəs tərk edəcək

Mən bəlkə qar adamı tək əriyib bir gün bahar fəslində

İlk gülü dərib, gəlib səni canlı təbrik edəcəm

Həyat açır bizə yeni-yeni səhifələr

Dünənləri çevirərək xoş günlərə

Günəş hər işıq saçanda «sev» deyə

Sevən qəlblərdə yer yox dərdlərə

Quru sözlər bəsmi gülən üzlərə?

Səbəb — səhv addımlar dolu gözlərə

Məni gözləmə, məni gözləmə

Həyat ən xoş üzünü sənə göstərər

Менің суық қолымды пеште жылытыңыз

Бір адамға бір өмір жеткілікті

Бұл көзқарастар қала шамдарында жоғалып кетті

Туған-туыстарының мұңын сезіну

Жабық терезелер

Менің жұқа қаламым бар

Өмірде ештеңе жоқ

Отбасының алдына келеді

Мен кейде ренжимін

Кейде мен бақыттымын

Сіз бірінші көктемде бірінші болып гүлдедіңіз

Ең терең суларда жолымды бұлғаған сен едің

Сіз менің ең суық таңдарымдағы күнсіз

Ізгі тілекпен айтылған сөздей туғансың

Менің күзгі желімді естіген құрғақ көздер сияқты

Бір қалада оянбайтын күн туады

Кейде өзімізге тиесілі төрт қабырғада кездесіп қаламыз

Мен ең қиын жолдардың аяқталуын қалаймын

Жалғыз әпкем оны жақсы көретінімді білсін

Өмір бізге жаңа беттер ашады

Кешегі күнді бақытты күндерге айналдыру

Күн шыққан сайын «махаббат» деп айтыңыз

Сүйіспеншілікке толы жүректерде қайғыға орын жоқ

Күлімдеген жүздерге құрғақ сөздер?

Себебі – қате қадамдарға толы көз

Мені күтпе, күтпе мені

Өмір сізге ең жақсы жүзді көрсетеді

Мен бұрын көрген ең суық адам шығармын

Менде жаралы жүректерге арналған ән бар шығар

Менің есте қалғаным кейінірек проза болса керек

Бұл спектакльдерде бекер ойнаған шығармын

Мен үлкен шың шығармын, бірақ сенен кішірек

Сіз менің балалық шағымның ең тәтті естеліктерін қалдырасыз

Мен тозығы жеткен саятшылықтағы соңғы қабырға шығармын

Сіз болғанша, бұл бағандар күшті болып қала береді

Мен күз шығармын, сені менен қыс айырады

Ашуланған шығармын, қол шапалақтап жылап жатырмын

Бұл Лондонда көрген жалғыз арманым шығар

Мүмкін мен балабақшада қалғысы келетін бала шығармын

Бәлкім, ұмытылған армандай еріп кетемін

Мүмкін жалғыз қалармын, бір күні бәрі кетеді

Ақшақар көктемнің бір күні жалғыз еріп кеткен шығар

Мен бірінші гүлді теріп, тірідей келіп құттықтаймын

Өмір бізге жаңа беттер ашады

Кешегі күнді бақытты күндерге айналдыру

Күн шыққан сайын «махаббат» деп айтыңыз

Сүйіспеншілікке толы жүректерде қайғыға орын жоқ

Күлімдеген жүздерге құрғақ сөздер?

Себебі – қате қадамдарға толы көз

Мені күтпе, күтпе мені

Өмір сізге ең жақсы жүзді көрсетеді