Сердца крик - Николай Носков

Я привык, словно по щеке слеза,

Уходит радость и печаль.

Мой тайник — обреченная душа

И одиночества вуаль.

Может быть это просто страшный сон:

Я пламенем объят и колокольный звон.

ПРИПЕВ: Я снова слышу сердца крик,

Я не могу тебя забыть.

Еще не поздно что-то изменить.

Сердца крик.

Боль утрат, поражений и обид,

Как привкус соли на губах.

Чей-то взгляд, и от холода знобит,

А может это просто страх?

Вновь и вновь вижу этот страшный сон:

Я пламенем объят и колокольный звон.

ПРИПЕВ: Я снова слышу сердца крик,

Я не могу тебя забыть.

Еще не поздно что-то изменить.

Сердца крик, сердца крик.

Көзімнен жас ағып кеткендей, үйреніп қалдым.

Қуаныш пен қайғы кетеді.

Менің жасырынған жерім – өлген жан

Және жалғыздық пердесі.

Мүмкін бұл жай ғана жаман арман:

Мен отқа оранып, қоңырау соғылды.

ҚАЙЫРМА: Жүректің зарын естідім тағы,

Мен сені ұмыта алмаймын.

Бір нәрсені өзгертуге әлі де кеш емес.

Жүрек жылады.

Жоғалыстың, жеңілістің және реніштің азабы,

Еріндердегі тұздың дәмі сияқты.

Біреудің көзқарасы, суықтан тоңу,

Немесе бұл жай ғана қорқыныш шығар?

Мен бұл қорқынышты арманды қайта-қайта көремін:

Мен отқа оранып, қоңырау соғылды.

ҚАЙЫРМА: Жүректің зарын естідім тағы,

Мен сені ұмыта алмаймын.

Бір нәрсені өзгертуге әлі де кеш емес.

Жүрек жылайды, жүрек жылайды