По пояс в небе - Николай Носков

Передо мной снежные пустыни,

И облака, мне падая на грудь,

Издалека плывут на белых крыльях.

Я обнимаю эту тишину.

Прощай, печаль, однажды утром зимним

Я не вернусь, но я не пропаду.

Стою в снегу, в снегу по пояс в небе.

Неси меня над миром, белый лебедь.

Стою по пояс в небе.

А на Земле, как всегда, рассветы.

Колокола поют прощальный блюз.

Семи цветов моя дорога к свету,

По радуге мой бесконечный путь.

Уйдет печаль, когда проснется ветер,

К трем именам за помощью приду.

Стою в снегу, в снегу по пояс в небе.

Неси меня над миром, белый лебедь.

Стою в снегу, в снегу по пояс в небе.

Уже по пояс в небе, по пояс в небе.

Стою в снегу, в снегу по пояс в небе.

Неси меня над миром, белый лебедь.

Стою в снегу, в снегу по пояс в небе.

Неси меня над миром, белый лебедь.

Стою по пояс в небе, по пояс в небе.

Менің алдымда қарлы шөлдер,

Кеудемде бұлттар құлап,

Алыстан ақ қанаттарында қалықтайды.

Мен бұл тыныштықты қабылдаймын.

Қоштасу, мұң, қыстың бір таңы

Мен қайтпаймын, бірақ жоғалмаймын.

Қарда тұрмын, қарда белде-терең аспанда.

Мені әлемге апарып таста, ақ аққу.

Аспанда беліме дейін тұрамын.

Ал Жерде, әдеттегідей, күн шығады.

Қоңыраулар қоштасу блюз әнін айтады.

Жарыққа апаратын жолымның жеті түсі,

Кемпірқосақта менің шексіз сапарым.

Жел оянғанда мұң кетеді

Көмек сұрап үш есімге келемін.

Қарда тұрмын, қарда белде-терең аспанда.

Мені әлемге апарып таста, ақ аққу.

Қарда тұрмын, қарда белде-терең аспанда.

Онсыз да белі-терең көкте, белі-терең көкте.

Қарда тұрмын, қарда белде-терең аспанда.

Мені әлемге апарып таста, ақ аққу.

Қарда тұрмын, қарда белде-терең аспанда.

Мені әлемге апарып таста, ақ аққу.

Белім-терең аспанда, Белім-терең аспанда.