Womb of Nyx - Nightbringer

I set the flaming eye of Algol upon my brow

And ride forth upon sepulchral fog with serpents and shades

Under the thousand eyes of Night and her black wings

And where I pass birds fall from the sky and soil is salted

With arboreal haunts on which every tree hangs a wailing man I commune and

learn the Gospel of the Fall

I nail the Ravens Head upon the oak at the crossroads of death

And see with hollowed eyes what the earth has swallowed

I hear the cries of what still rots within its belly

I smell decay and the spoiling of the flesh, the incense of the dead

And I behold the Gate.

All secrets first lie below

Down beyond the sinking corporal houses, into the depths, across the abyss into

vacuous black

Unto the other shore so far beyond the reaches of the flesh, beyond time

The Phosphorus blaze the heavenly jewel of thy crown illuminates this kingdom

beyond the veil of death

The pillars of its gnosis rising before my host

And with a single word and the breath of flame, I bring forth the Dawn

Let the wary weep as slumber turns to death

Let the earth smolder and heave as the Golden Pillars rise

Алголдың жалындаған көзін қасыма қойдым

Жыландар мен көлеңкелер бар қабір тұманына мініңіз

Түннің мың көзінің астында және оның қара қанаттары

Ал мен өткен жерде аспаннан құстар түсіп топырақ тұз жалады

Әр ағашта жылап тұрған адам ілінетін ағаш үйлерімен мен сөйлесемін және

Күз туралы Інжілді    үйреніңіз

Мен қарғалардың басын өлімнің қиылысындағы еменге шегелеймін

Жердің не жұтқанын қуыс көзбен қараңыз

Мен оның ішінде әлі шірігеннің айқайын естимін

Мен шіру мен тәннің бүлінуінің, өлілердің хош иісін сеземін

Мен қақпаны көрдім.

Барлық құпиялар алдымен төменде жатыр

Батып бара жатқан ефрейтор үйлерінің арғы жағында, тереңдікте, тұңғиықтан өтіп

бос қара

Басқа жағаға    мәннің қолы жетпей    уақыт                                                                                                       қол жетпес  қол жетпес   қол жетпес жағары жағары жағары жағалаусыз алыс жағалауға

Фосфор сенің тәжіңнің көктегі әшекейін жарқыратып, бұл патшалықты нұрландырады

өлім пердесінің арғы жағында

Оның гностикасының  тіректері менің  хостымның                                                                                                                                                                                                                         |

Бір ауыз сөзбен және жалынның тынысымен таңды шығарамын

Ұйқы өлімге айналғанда, сақ адам жыласын

Алтын бағаналар көтерілген сайын, жер жайнап, жайнап тұрсын