Sturm der katharsis - Nagelfar

Nacht für Nacht und Tag für Tag zittert es in mein Gebein

Denn sollte all jener Leben auch gar meines sein

Träge ziehe ich immer fort, doch mit was sind wir bedacht?

Überzählig in den goldenen Städten

Versklavt von einer toten Macht

Drum lenket ein zum Seelenheil und zu dem was einst mal war

Im Zentrum des imaginären Strudels ist die Zeit des Aufbruchs da

Die Sonne steht hoch

Hoch über meinem besudelten Haupt

Welk sind die Blumen und trüb ist mein Blick

Vor den Gräbern meiner wahren Väter schwöre ich auf kein Zurück

Denn auf jedem Berge sehe ich Götter stehen

Erträumt von Wolken, die im Winde wehen

Wie Schafe oder stumm und blind…

Verlogene Träume, vor denen man sich bückt

In den Büchern der Gelehrten erscheint alles stets verrückt

Zu einem Dasein voller Knien und Flehen

Zu bitten, um sich aufzugeben

Wie Schafe, so dumm und blind…

Doch wie steinig ist der Pfad der Weisen

Erwacht und zum Widerstand bereit

Gegen die Untertanen der Sinnes-Meute

Wild empört und der Wahrheit nicht gescheit

So tasten sie nach wirrer Nahrung

Und nicht geführt von ihrem eigenen Geist

Entgegnet jeder eine schwache Parole

Welche wie der Wind das Feuer speist

So baue ich mir meinen eigenen Thron!

(Jede Nacht graust es mich vor dem Erwachen

Bin umgeben von verdorbenen Geschöpfen

Der Mensch ist nicht mehr, was er mal war!)

Wie Elementarstaub in Mondstrahlen

Wie Elementarstaub in Mondstrahlen

Flüchtet oder fürchtet euch nicht mehr

Denn die Schöpfung erscheint mir hoffnungsleer

Nur mit Wind, nur mit Zeit und mit Klang

Und ich, der unter sterbenden nicht leben kann

Dort in der Ferne leben all die anderen, in ihrer Isolation

Droben auf dem Berg hinterließ ich alles andere

Meines Daseins wieder froh

Bin ich derselbe oder jetzt ein anderer, meine Freiheit war mein Tod

Сүйегім дірілдеп түн артынан түн, күн артынан күн

Өйткені бұл өмірдің бәрі менікі болуы керек

Мен әрқашан жалқаулықпен қозғаламын, бірақ біз не ойлап жатырмыз?

Алтын қалалардағы артық

Өлі күштің құлына айналды

Сондықтан құтқарылуға және бұрын болған нәрсеге бағыттаңыз

Қиялдағы құйынның ортасында кету уақыты

Күн биік

Ластанған басымнан жоғары

Гүлдер қурап, көзім күңіреніп кетті

Шынайы әкелерімнің бейіттерінің алдында мен ант етемін, енді қайтуға болмайды

Өйткені мен әр тауда тұрған құдайларды көремін

Желде соққан бұлттарды армандау

Қой немесе мылқау және соқыр сияқты...

Сізді еңкейтетін өтірік армандар

Ғұламалардың кітаптарында әрқашан бәрі ақылсыз болып көрінеді

Тізерлеп жалынудың бар болуына

Бас тартуды сұрау

Қой сияқты ақымақ, соқыр...

Бірақ даналардың жолы қандай тасты

Оянған және қарсы тұруға дайын

Сезім топтамасының субъектілеріне қарсы

Жабайы ашуланып, шындықтан бейхабар

Сондықтан олар шатастырылған тағамды іздейді

Және өз рухының жетегінде емес

Барлығы әлсіз ұранмен жауап береді

Ол жел сияқты отты қоректендіреді

Мен өз тағымды осылай тұрғызамын!

(Күн сайын түнде мен оянудан қорқамын

Менің айналам бұзылған жаратылыстармен қоршалған

Адам бұрынғыдай емес!)

Ай сәулелеріндегі қарапайым шаң сияқты

Ай сәулелеріндегі қарапайым шаң сияқты

Қашпаңыз немесе енді қорықпаңыз

Өйткені жаратылыс маған үмітсіз болып көрінеді

Тек желмен, уақытпен және дыбыспен ғана

Ал мен, өлетіндердің арасында өмір сүре алмайтынмын

Сол жерде басқалардың бәрі оқшауланып тұрады

Таудың басында мен қалғанының бәрін тастап кеттім

Мен қайтадан бақыттымын

Қазір мен баяғы ба, әлде басқа ма, азаттығым менің өлімім еді