Kapitel 4 (Der Winter): Trümmer - Nagelfar

Strömungen fordern alles Leben in sich so bannen mich einst Existenzen.

Ermüdet knieend langsam zögernd verschlingen, irren um Wege zu Träumen.

Endzeit

Wege zu Träumen?

Ich richte mich auf über Hüllen.

Verschlingt die Sonne auf (der) Jagd.

Der Ewigkeit Herkunft entsprungenen — Leids — ist,

wenn der Frühling der Frühling (er) stirbt.

Ich richte mich auf über Hüllen.

Verschlingt die Sonne auf (der) Jagd.

Der Ewigkeit entsprungenem — Leids — ist,

wenn der Frühling (er) stirbt.

Trauer und Hass hießen meine Kräfte vergessen

aber verbanden mich mit der Existenz jenseits der Tore.

Lichter (durch springen) durchdringen.

(…)

Bewusst öffne ich Zeiten!

Ағымдар өз ішіндегі барлық өмірді талап етеді, сондықтан болмыс мені қуып жібереді.

Шаршаған тізерлеп баяу жұтады, арманға апаратын жолдарды аралайды.

ақырғы уақыт

Армандау жолдары?

Мен қаптамалардан жоғары көтерілемін.

Аңшылықта күнді жұтады.

Мәңгіліктің бастауы – қасірет – бұл,

көктемде көктем (ол) өледі.

Мен қаптамалардан жоғары көтерілемін.

Аңшылықта күнді жұтады.

Мәңгіліктен пайда болды - азап - бұл,

көктем (ол) өлгенде.

Қайғы мен өшпенділік менің күштерімді ұмытуға мәжбүр етті

бірақ мені қақпаның арғы жағындағы болмыспен байланыстырды.

Жарықтарға ену (секіру арқылы).

(...)

Мен уақытты саналы түрде ашамын!