L'horloge - Mylène Farmer

Horloge!

dieu sinistre, effrayant, impassible

Dont le doigt nous menace et nous dit «Souviens-toi!

Les vibrantes Douleurs dans ton coeur plein d’effroi

Se planteront bientôt comme dans une cible;

«Le Plaisir vaporeux fuira vers l’horizon

Ainsi qu’une sylphide au fond de sa coulisse;

Chaque instant te dévore un morceau du délice

A chaque homme accordé pour toute sa saison.

«Trois mille six cent fois par heure, la Seconde

Chuchote: Souviens-toi!

— Rapide, avec sa voix

D’insecte, Maintenant dit: Je suis Autrefois,

Et j’ai pompé ta vie avec ma trompe immonde !

«Remember!

Souviens-toi, prodigue Esto memor!

(Mon gosier de métal parle toutes les langues.)

Les minutes, mortel folâtre, sont des gangues

Qu’il ne faut pas lâcher sans en extraire l’or!

«Souviens-toi que le temps est un joueur avide

Qui gagne sans tricher, à tout coup!

c’est la loi.

Le jour décroit;

la nuit augmente, souviens-toi!

Le gouffre a toujours soif: la clepsydre se vide.

«Tantôt sonnera l’heure où le divin Hasard,

Où l’auguste Vertu, ton épouse encore vierge,

Où le repentir même (oh! la dernière auberge!),

Où tout te dira: Meurs, vieux lâche!

il est trop tard!»

Сағат!

қасіретті құдай, қорқынышты, енжар

Кімнің саусағы бізді қорқытады және «Есіңде болсын!

Сенің жүрегіңдегі дірілдеген ауырсыну қорқынышқа толы

Жақында нысанадағыдай апатқа ұшырайды;

«Буды ләззат көкжиекке қашады

Сондай-ақ оның артқы сахнасының төменгі жағындағы сильфа;

Әр сәт сені бір ләззатпен жұтып қояды

Әрбір адамға оның бүкіл маусымы үшін берілген.

«Сағатына үш мың алты жүз рет, Екінші

Сыбыр: Есіңізде болсын!

— Жылдам, өз дауысымен

Жәндіктер туралы, Енді айтты: Мен бұрынмын,

Ал мен сенің өміріңді лас діңіммен сордым!

«Есіңде болсын!

Есте сақта, ысырапшыл Эсто естелігі!

(Менің металл тамағым барлық тілдерде сөйлейді.)

минуттар, көңілді өлім, ганга болып табылады

Алтынды шығармай жібермеу керек!

«Заманның сараң ойыншы екенін есте сақтаңыз

Кім алдамай жеңеді, әр жолы!

бұл заң.

Күн батады;

түн өсіп жатыр, есіңізде болсын!

Тұңғиық әрқашан шөлдейді: клепсидра бос.

«Жақында Құдайдың мүмкіндігі болатын сағат келеді,

Қайда тамыз ізгілігі, сіздің әлі пәк әйеліңіз,

Қайда тіпті өкіну (о! соңғы қонақ үй!),

Барлығы сізге айтатын жерде: Өл, кәрі қорқақ!

тым кеш!»