Scirocco - Murubutu, Rancore

E guardandolo dal parco in Via del Cardo

E là il sole era un araldo, il cantico del caldo

E il cielo là colava stanco sulle auto

Su ogni sguardo il suo marchio pallido

E tutto là era grigio e bianco

Uffici e traffico, ogni parco era un camposanto

E ogni palazzo una caserma, una casella

Un pachiderma esausto in calce e amianto

Fuggirò via da questo porto franco, posto infausto

Appronta l’occhio all’impatto

Periferia di fiumi e scarti

Scie di lumi a scatti

Vie di lupi al pascolo e allo sbando

E questo spazio schiaccia i sogni in due minuti

Uno sull’altro come sul nastro (come sul marmo)

Polverizzandoli in un lancio verso l’alto

Come in un lampo

E coriandoli nell’animo

E un vento gli scaldava i pensieri della mattina

E là Paolo guardava il mondo seduto su una panchina in ghisa

«Riuscirò mai a fuggire da 'sta linea?

I contorni della mia vita sui bordi di 'sta provincia grigia

O starò qui come il muschio di stazione?

Con la gioia che si squaglia dopo ore dietro il bancone

O con la noia che s’incaglia negli occhi delle persone

Poi ne esce fuori al buio nel fumo delle stagnole

Solo il vento di Scirocco mi dà una speranza

Lui che passa e riscalda ogni landa sfiorandola

L’unico capace di scappare oltre 'ste strade

Che anche quando resta in loco dopo poco riesce a andarsene

Lui che spira e danza, vira e s’alza

Accorda gocce di piogge con linee d’aria

Che attraversa il tempo e il mare, il temporale e le montagne

Poi si ferma a amoreggiare con le vele nelle darsene»

E Paolo guardava i pressi, i confini farsi più stretti

E gli amici farsi più spettri e i profili dei tetti in eternit

«Che cosa aspetti?

lascia in fretta effetti e affetti»

Via i lucchetti alla Benelli a due tempi senza gli specchi

Quando avviò la moto là era un giorno buono

Chi vedendolo per strada chiese: «Paolo dove vai?»

«Seguirò il vento e non ho scopo e non ho luogo

Ma ho una mappa dettagliata per riuscire a non tornare mai»

E via da qui, via da qui, via da qui

Viaggio sulle strade d’aria

Andando verso utopia

Via da qui, via da qui, via da qui

Ma dimmi dove, eeh!

E via da qui, via da qui, via da qui

Viaggio sulle strade in alto

Verso rotte ignote, man

E via da qui, via da qui, via da qui

Ma dimmi dove, see!

Questo mondo, sregolato

Ha un volto, screpolato

Bestie, nei carceri che pregano in apnea

Feste in quest’arcipelago, sgretolato

Che il vuoto intorno lo crea per dopo sentirsi Pangea

Paolo sentirà lamenti provenienti da

Continenti sommersi che cantano i versi di quell’epopea

Ora che sta su un prato salato che conterà

Rose dei venti crescere tra l’alta e la bassa marea

Il crepuscolo che fu svegliato fu platea

Di un pubblico che poi si presentò come un cielo stellato

Un velo, Paolo irrigidì ogni muscolo ed accelerò

Passando dall’asfalto rovinato allo sterrato

Nero, come un buco dentro al buio mentre agli angoli

Nei boschi si udivano i vecchi proverbi degli alberi

I mostri non li hai mai distrutti tutti copiandoli

Le armi che hai comprato ora le butti, coriandoli

Il pubblico di stelle applaudendo lasciò il teatro

L’aurora che iniziò ad auto-ritrarsi di sfumato

E Paolo all’ultimo rintocco chiese a quell’aurora che albeggiava

Un ultimo ritocco al quadro

La moto fu trovata ma non era danneggiata

Era un accrocco al centro di una strada senza carreggiata

La città amareggiata, l’atmosfera mortuaria tra le ombre

La provincia grigia pianse: non conobbe strade d’aria

Capito?

Ciò che Paolo disse a quell’aurora

Che come pittrice gli sembrò disinibito, sciocco!

«Dipingimi anche trasparente come una parola

Ma dipingimi per sempre come il vento di Scirocco

No, non è un concetto importante che poi non torno

Non sarò né semestrale né facile da ammaestrare

Ed andando a braccetto con il Levante e col Mezzogiorno

Che voglio strappare il mare e lanciarlo contro il Maestrale

Io voglio soffiare, gonfiare, annaffiare ogni candela

Rubare foglie di fuoco lasciando un tronco di cera

Io quella sera rubai solo per te

La rosa più ventosa dal prato salato dei rosai»

L’aurora staccando un petalo a sud-est

E usandolo come pennello dipinse la storia ai grandi marinai

Ora si racconta che c'è un vento che porta

Una mappa con la rotta giusta

Per riuscire a non tornare mai

E via da qui, via da qui, via da qui

Viaggio sulle strade d’aria

Andando verso utopia

Via da qui, via da qui, via da qui

Ma dimmi dove, eeh!

E via da qui, via da qui, via da qui

Viaggio sulle strade in alto

Verso rotte ignote, man

E via da qui, via da qui, via da qui

Ma dimmi dove, see!

Және оған Виа-дель-Кардо саябағынан қарап

Ал сол жерде күн жаршысы, ыстықтың әні болды

Ал аспан көліктердің үстінен шаршап тамшылады

Оның әр көзқараста ақшыл ізі

Ал ол жерде бәрі ақ-сұр түсті

Кеңселер мен көлік қозғалысы, әр саябақ зират болды

Және әрбір салуға казарма, қорап

Әк пен асбесттен жасалған таусылған пакидерма

Мен бұл бос порттан, қолайсыз жерден қашамын

Көзді соққыға дайындаңыз

Өзендер мен қалдықтардың маңы

Жеңіл жолдар

Жайылып жүрген және бейберекет қасқырлардың жолдары

Ал бұл кеңістік армандарды екі минутта талқандайды

Таспадағыдай бірінің үстіне бірі (мрамордағы сияқты)

Оларды жоғары ұшыруда ұнтақтау арқылы

Жарқ еткендей

Ал жан дүниесінде конфетти

Оның таңғы ойларын жел жылытты

Сол жерде Паоло шойын орындықта отырған әлемге қарады

«Мен бұл сызықтан құтыла аламын ба?»

Менің өмірімнің контурлары осы сұр провинцияның шетінде

Әлде мен станция мүгі сияқты осында қаламын ба?

Сағаттан кейін үстелдің артында еріген қуанышпен

Немесе адамдардың көзіне түсіп қалатын зерігумен

Содан кейін ол фольгалардың түтінінде қараңғыда шығады

Тек Сцирокко желі ғана маған үміт береді

Әр жерді сипап өтіп, жылытқан

Бұл көшелерден қашып құтыла алатын жалғыз адам

Ол сайтта қалса да, біраз уақыттан кейін кетіп қалады

Тыныс алып, билеген, бұрылып, орнынан тұрады

Жаңбыр тамшыларын ауа сызығымен сәйкестендіріңіз

Бұл уақыт пен теңізді, дауыл мен тауларды кесіп өтеді

Содан кейін ол доктарда желкендермен сырласуды тоқтатады »

Ал Паоло көршіге қарады, шекаралар қатайып барады

Ал достар көбірек елестер мен мәңгілік шатырлардың профильдерін алады

«Нені күтіп тұрсың?

әсерлер мен әсерлерді тез қалдырады »

Айнасыз екі тактілі Benelli құлыптары арқылы

Ол велосипедті бастағанда жақсы күн болды

Оны көшеде көргендер: «Қайда бара жатырсың Павел?» — деп сұрады.

«Мен желге еремін, менде мақсат жоқ, менде орын жоқ

Бірақ менде ешқашан орала алмайтын егжей-тегжейлі картасы бар ».

Ал мына жерден алыс, мына жерден алыс

Мен әуе жолдарымен саяхаттаймын

Утопияға бару

Бұл жерден алыс, бұл жерден алыс

Бірақ қайда айтшы, эй!

Ал мына жерден алыс, мына жерден алыс

Мен магистральдарда саяхаттаймын

Белгісіз жолдарға, адам

Ал мына жерден алыс, мына жерден алыс

Бірақ қайда айтшы, көр!

Бұл дүние, реттелмеген

Оның беті жарылған

Аңдар, апноэда намаз оқитын түрмелерде

Осы құлдырап бара жатқан архипелагтағы партиялар

Оның айналасындағы бостық оны кейін Пангея сияқты сезінуге мәжбүр етеді

Пауыл жақтан ыңылдаған дауыстарды естиді

Сол эпостың өлеңдерін жырлаған суға батқан құрлықтар

Енді ол санайтын тұзды шалғында

Жел раушандары жоғары және төмен толқындар арасында өседі

Оянған ымырт – көрермен

Содан кейін өзін жұлдызды аспан ретінде көрсеткен аудитория

Перде, Паоло әрбір бұлшықетті қатайтып, жылдамдата түсті

Бүлінген асфальттан қара жолға бару

Қара, бұрыштардағы қараңғылықтың ішіндегі тесік сияқты

Орманда ағаштардың ескі нақылдары естілді

Сіз ешқашан барлық құбыжықтарды көшіру арқылы жойған емессіз

Қазір сатып алған қару-жарақтарды лақтырасың, конфетти

Жұлдыздар көрермендері қол соғып, театрдан шықты

Бір нюанспен өзінен-өзі тартыла бастаған таң

Ал соңғы кезде Пауыл таң атқанын сұрады

Кескіндемеге соңғы жанасу

Велосипед табылды, бірақ зақымданбаған

Бұл жүріс бөлігі жоқ жолдың ортасында үймелеу болды

Ашуланған қала, көлеңкедегі мәйітхана атмосферасы

Сұр провинция жылады: ол әуе жолдарын білмеді

Түсінді ме?

Таңертең Пауыл не айтты

Кім суретші ретінде кедергісіз болып көрінді, ақымақ!

«Сонымен қатар мені сөз сияқты мөлдір бояңыз

Бірақ мені мәңгілікке Сцирокко желіндей боя

Жоқ, бұл мен қайта оралмайтын маңызды ұғым емес

Мен семестр де болмаймын, үйретуге де оңай емеспін

Және Левант пен Оңтүстікпен қоян-қолтық жүру

Мен теңізді жарып, оны Мистралға қарсы жібергім келеді

Мен әр шамды үрлеп, үрлеп, суарғым келеді

Балауыз діңін қалдыратын ұрланған от жапырақтары

Мен сол түнді тек сен үшін ұрладым

Раушан бұталарының тұзды шалғынынан ең желді раушан »

Таңның атысы оңтүстік-шығысқа қарай гүл жапырақшасын ажыратады

Ал оны қылқалам ретінде пайдаланып, ол ұлы матростарға оқиғаны суреттеді

Қазір таситын жел бар дейді

Дұрыс маршруты бар карта

Ешқашан орала алмау үшін

Ал мына жерден алыс, мына жерден алыс

Мен әуе жолдарымен саяхаттаймын

Утопияға бару

Бұл жерден алыс, бұл жерден алыс

Бірақ қайда айтшы, эй!

Ал мына жерден алыс, мына жерден алыс

Мен магистральдарда саяхаттаймын

Белгісіз жолдарға, адам

Ал мына жерден алыс, мына жерден алыс

Бірақ қайда айтшы, көр!