Зойка - Михаил Шуфутинский

Написала Зойка мне письмо,

А в письме два слова не скучай

Мы расстались с ней еще весной,

А теперь февраль пора встречать

И пускай не ходят поезда

В наш забытый богом уголок

Разве же тебя моя беда не зовет на Северо-Восток

Зойка когда я на тебя смотрел

Зойка я задыхался и бледнел

Зойка ты плоть и кровь моя была

Любовь мою ты предала

Как любил я Зойку одевать

Ей что ни надень всегда к лицу

Для нее ходил я воровать

Кланялся барыге-подлецу

Для нее я песни сочинял

И дорогу к дому позабыл

Для нее я жил и умирал

Каждый день под небом голубым

Зойка тебя ничем не удивишь

Зойка я мог купить тебе Париж

Зойка шампань несли нам в номера,

Но это было все вчера

Сердце не оттает ну и пусть

Отогрею руки у костра

На холодных струнах моя грусть

Будет петь до самого утра

Ну, а Зойка жаркая как ночь

Та в которой были мы вдвоем

Пусть гуляет коли ей невмочь

Пусть торгует телом и теплом

Зойка я завязать хотел не раз

Зойка, но камень мой всегда алмаз

Зойка я не жалел и не копил

Как я хотел так я и жил

Ах Зойка когда я на тебя смотрел

Зойка я задыхался и хрипел

Зойка ты плоть и кровь моя была

Любовь мою ты предала

Зоя маған хат жазды,

Ал хатта екі сөзді жіберіп алмаңыз

Біз онымен көктемде ажырастық,

Ал енді ақпанды қарсы алатын кез келді

Ал пойыздар жүрмесін

Біздің құдайдың ұмытылған бұрышына

Менің бақытсыздық сізді солтүстік-шығысқа шақырып тұрған жоқ па

Зоя мен саған қарасам

Зоя, тұншығып, бозарып кеттім

Зоя сен менің етім мен қаным едің

Сен менің махаббатыма опасыздық жасадың

Мен Зояны киіндіргенді қалай жақсы көретінмін

Не кисең де оған әрқашан жарасады

Ол үшін мен ұрлыққа бардым

Ғибадатханаға тағзым етті

Мен оған ән жаздым

Ал мен үйге баратын жолды ұмытып кетіппін

Ол үшін мен өмір сүрдім және өлдім

Күн сайын көк аспан астында

Зоя сені таң қалдырмайды

Зоя мен саған Парижді сатып алар едім

Зоя шампан біздің бөлмелерге әкелінді,

Бірақ мұның бәрі кеше болды

Жүрек ерімейді, солай болсын

Мен отқа қолымды жылытамын

Менің мұңым суық жіптерде

Таңға дейін ән салады

Қой, Зоя түндей ыстық

Біз бірге болған адам

Қолынан келмесе жүре берсін

Дене мен жылуды сатсын

Зоя, мен бір емес бірнеше рет байлағым келді

Зоя, бірақ менің тасым әрқашан гауһар тас

Зоя, мен өкінбедім және сақтамадым

Қалағанымдай өмір сүрдім

О, Зоя мен саған қараған кезде

Зоя, тұншығып, ысқырып тұрдым

Зоя сен менің етім мен қаным едің

Сен менің махаббатыма опасыздық жасадың