Зимний вечер - Михаил Шуфутинский

Зимний вечер хорош, снег пушистый искрится,

Мы с тобою вдвоем по бульвару идем.

У тебя на ресницах серебрятся снежинки,

Взгляд задорный и нежный говорит о любви.

Я был счастлив с тобой, знал, что ты меня любишь,

Знал, что будешь верна мне во всем и везде.

Сердце билось в груди ровно, точно, спокойно,

И не верилось мне, что расстанемся мы.

В оркестре играли гитара и скрипка,

Шумел полупьяный ночной ресторан,

Мы оба сидели, мы оба молчали,

Нам плакать хотелось, но не было слез.

Но однажды зимой встретил я тебя снова,

Ты стояла одна и смотрела мне вслед,

У тебя на ресницах я не видел снежинок,

Лишь огромные слезы все катились из глаз.

Қысқы кеш жақсы, үлпілдек қар ұшқындайды,

Сен екеуміз даңғыл бойымен бірге келе жатырмыз.

Қар түйіршіктері кірпігіңде күміс,

Әдемі және нәзік көзқарас махаббат туралы айтады.

Мен сенімен бақытты едім, сен мені сүйетініңді білдім,

Мен сенің маған барлық жерде және барлық жерде адал болатыныңды білдім.

Жүрек кеудеде біркелкі, дәл, байсалды,

Ал мен ажырасатынымызға сенбедім.

Оркестр гитара мен скрипкада ойнады,

Шулы жартылай мас түнгі мейрамхана,

Екеуміз отырдық, екеуміз де үнсіз қалдық,

Жылағымыз келді, бірақ көз жасы болмады.

Бірақ бір қыста мен сені тағы кездестірдім,

Жалғыз тұрып маған қарадың,

Кірпігіңнен қар түйіршіктерін көрмедім,

Тек көзінен үлкен жас ағып кетті.