Запоздалый сон - Михаил Шуфутинский

Иногда, на излете сна, образ твой мучает меня.

Снятся мне чистые глаза той любви, что вернуть нельзя.

Припев:

Все, что имел — потерял, упустил жар-птицу, предал ту, в которую влюблен.

И вот теперь, когда осень в окно стучится, снится мне мой запоздалый сон.

С той поры все пошло не так, словно стал сам себе я враг.

Пустота с четырех сторон, жизнь моя — запоздалый сон.

Припев:

Все, что имел — потерял, упустил жар-птицу, предал ту, в которую влюблен.

И вот теперь, когда осень в окно стучится, снится мне мой запоздалый сон.

Все, что имел — потерял, упустил жар-птицу, предал ту, в которую влюблен.

И вот теперь, когда осень в окно стучится, снится мне мой запоздалый сон.

Все, что имел — потерял, упустил жар-птицу, предал ту, в которую влюблен.

И вот теперь, когда осень в окно стучится, снится мне мой запоздалый сон.

Кейде ұйқының соңында сенің бейнең мені қинайды.

Мен сол махаббаттың қайтып келмейтін мөлдір көздерін армандаймын.

Хор:

Қолындағы барынан айырылды, отты құсты сағынды, ғашық болғанын сатты.

Енді міне, күз терезені қаққанда, кешіккен арманымды армандаймын.

Содан бері мен өзімнің жауыма айналғандай бəрі бұрыс болды.

Төрт жақтағы қуыс, өмірім кешіккен арман.

Хор:

Қолындағы барынан айырылды, отты құсты сағынды, ғашық болғанын сатты.

Енді міне, күз терезені қаққанда, кешіккен арманымды армандаймын.

Қолындағы барынан айырылды, отты құсты сағынды, ғашық болғанын сатты.

Енді міне, күз терезені қаққанда, кешіккен арманымды армандаймын.

Қолындағы барынан айырылды, отты құсты сағынды, ғашық болғанын сатты.

Енді міне, күз терезені қаққанда, кешіккен арманымды армандаймын.