Оксана - Михаил Шуфутинский

Как Афродита из морской воды,

Ты вышла и навек меня пленила

Ничто не предвещало мне беды,

Я верил в то, что ты мне говорила.

Быть может, это лишь обман,

А, может, это только мне приснилось.

Рассеялся тот розовый туман,

Но боль моя в душе не притупилась.

ПРИПЕВ: Оксана, Оксана, ты безумно хороша!

Оксана, Оксана, ты как солнце из тумана!

Оксана, Оксана, так поет моя душа,

Когда я говорю: «Моя Оксана».

Ты в жизнь мою негаданно вошла,

Судьбы колоду всю перемешала.

Меня ты только за руку взяла

И, как цыганка, вмиг околдовала.

Несутся дни беспечной чередой,

Со мной моя печаль, моя отрада,

Со мной навеки милый образ твой,

Твой нежный взгляд, любви моей награда.

ПРИПЕВ:

Теңіз суынан шыққан Афродита сияқты,

Сыртқа шығып, мені мәңгі баурап алдың

Маған қиындықты алдын ала айтқан жоқ,

Мен сенің айтқаныңа сендім.

Мүмкін бұл өтірік шығар

Немесе бұл менің арманым болған шығар.

Сол қызғылт тұман тарады,

Бірақ жан дүниемдегі сыздатқаным басылмады.

ҚАЙЫРМА: Оксана, Оксана, сен өте жақсысың!

Оксана, Оксана, сен тұманнан шыққан күн сияқтысың!

Оксана, Оксана, менің жаным осылай ән салады,

Мен: «Менің Оксанам» дегенде.

Өміріме күтпеген жерден кірдің,

Тағдыр бүкіл палубаны араластырды.

Сен менің қолымнан ұстадың

Ал, сыған сияқты, ол бірден сиқырлады.

Күндер бейқам өтіп жатыр,

Менімен бірге мұңым, қуанышым,

Мәңгі жанымда тәтті бейнең,

Сіздің нәзік көзқарасыңыз, менің махаббат сыйлығым.

ХОР: