Людка - Михаил Шуфутинский

Мы с тобою встретились в городском саду,

Стройная девчонка в платье белом.

Думал я — на счастье, а вышло — на беду.

Целовалась ты довольно смело.

Все мне говорили, что, наверное, я сдурел:

Ты ж не кончила десятилетку.

И директор школы, узнавая во дворе,

Попрекал женою-малолеткой.

ПРИПЕВ:

Людка!

Слышишь, плачет душа по тебе?

Людочка!

Где ж ты, милая, с кем ты теперь?

Гордая, дорогая девчонка моя.

Кого ласкаешь ты, как ласкала меня?

Много разговоров было, много было драк,

Увезти не раз тебя пытались.

Но пришел из плаванья уверенный моряк —

От тебя лишь фотки мне остались.

Пусть теперь идешь на танцы под руку с другим,

Прежней малолетнею девчонкой.

Но зачем, пренебрегая самым дорогим,

Изменила отчество ребенка?

ПРИПЕВ:

Сен екеуміз қала бағында кездестік,

Ақ көйлек киген сымбатты қыз.

Мен бақыт үшін ойладым, бірақ ол қиындық үшін болды.

Сіз өте батыл сүйдіңіз.

Барлығы маған жынды болғанымды айтты:

Сіз он жылды бітірген жоқсыз.

Ал мектеп директоры аулада танып,

Ол жас әйелін сөкті.

ХОР:

Людка!

Менің жаным сен үшін жылағанын естіп тұрсың ба?

Людочка!

Қайдасың, қымбаттым, қазір кіммен жүрсің?

Мақтаныш, қымбаттым қызым.

Мені еркелеткендей кімді еркелетіп жатырсың?

Көп әңгіме болды, талай ұрыс болды,

Олар сені бірнеше рет алып кетпек болды.

Бірақ саяхаттан сенімді теңізші келді -

Сізден маған тек суреттер қалды.

Енді басқасымен қолтықтасып билеуге рұқсат етіңіз,

Бұрынғы кішкентай қыз.

Бірақ неге ең қымбатты елемей,

Сіз балаңыздың фамилиясын өзгерттіңіз бе?

ХОР: