Какие наши годы - Михаил Шуфутинский

Кто так решил — я не знаю, но спорить не стал,

Каждому небом свое предназначено, видно.

Был, привлекался, имел, награждён, состоял,

Но не жалею ни грамма, и мне не обидно.

ПРИПЕВ:

Какие наши годы, какие наши годы…

Понять всегда труднее, чем простить,

Но ждут нас в синей дымке у причалов пароходы,

И нам еще с тобою жить и жить…

Можно и крестик и пулю отлить из свинца,

Ведь содержание вечно зависит от формы.

И приютить я смогу, если надо, птенца,

Но не смогу перепутать я белое с чёрным.

За облаками укрыта вершина горы,

И неизвестно, что ждёт за закрытою дверью.

Если мне скажут, что можно остаться вторым,

То, всё равно, в это я никогда не поверю.

Кім шешті - білмеймін, бірақ мен дауласпадым,

Әр аспанның өз тағдыры бар, шамасы.

болды, тартылды, болды, марапатталды, тұрды,

Бірақ бір грамм да өкінбеймін, ренжімеймін.

ХОР:

Біздің жылдарымыз қандай, біздің жылдарымыз қандай...

Әрқашан кешіруден гөрі түсіну қиын

Бірақ пароходтар бізді айлақтарда көк тұманда күтіп тұр,

Біз әлі сенімен бірге өмір сүруіміз керек ...

Сіз қорғасыннан крест те, оқ те тастай аласыз,

Өйткені, мазмұн әрқашан формаға байланысты.

Мен қажет болса балапанды паналай аламын,

Бірақ мен ақ пен қараны шатастыра алмаймын.

Таудың басы бұлттардың артында жасырылған,

Ал жабық есік артында не күтіп тұрғаны белгісіз.

Егер олар маған сен екінші болып қала алатыныңды айтса,

Бұл, бәрібір, мен оған ешқашан сенбеймін.