Артист - Михаил Шуфутинский

Как трудно превозмочь себя, не притворяться и не лгать,

И ночью тихо повторять: «Талант для всех, а боль моя».

И горечь всю до дна испить, на сцену снова выходить,

И петь, как пел я, и любить, обиду в сердце позабыв.

Припев:

Как мне сегодня петь, как мне собой владеть, как рассказать, что сердце мне

тревожит?

Пусть переполнен зал, пусть слезы на глазах — артист себе принадлежать не может!

Как мне сегодня петь, как мне собой владеть, как рассказать, что сердце мне

тревожит?

Пусть переполнен зал, пусть слезы на глазах — артист себе принадлежать не может!

Как трудно быть самим собой, не повторив других ни в чем.

Бурлить рекой, а не ручьем, с самим собой вступая в бой.

Но верен я судьбе своей, она до капельки моя!

Вот потому сегодня я пою, желая счастья ей.

Припев:

Как мне сегодня петь, как мне собой владеть, как рассказать, что сердце мне

тревожит?

Пусть переполнен зал, пусть слезы на глазах — артист себе принадлежать не может!

Как мне сегодня петь, как мне собой владеть, как рассказать, что сердце мне

тревожит?

Пусть переполнен зал, пусть слезы на глазах — артист себе принадлежать не может!

Өзіңді жеңу, өтірік айтпау, алдамау қандай қиын,

Ал түнде үнсіз қайталаңыз: «Талант бәріне тән, бірақ менің азабым».

Барлық ащыны түбіне дейін ішіп, қайтадан сахнаға шығыңыз,

Мен жырлағандай ән айт, жүрегімдегі ренішті ұмытып, сүй.

Хор:

Бүгін қалай ән айтамын, өзімді қалай ұстаймын, жүрегімнің не екенін қалай айтамын

уайымдайды?

Зал лық толы болсын, көз жасы болсын - суретші өзіне тиесілі бола алмайды!

Бүгін қалай ән айтамын, өзімді қалай ұстаймын, жүрегімнің не екенін қалай айтамын

уайымдайды?

Зал лық толы болсын, көз жасы болсын - суретші өзіне тиесілі бола алмайды!

Ештеңеде басқаларды қайталамай, өзің болу қандай қиын.

Ағыспен емес, өзенмен қайнап, өз-өзімен соғысу.

Бірақ мен тағдырыма адалмын, тамшысына дейін менікі!

Сондықтан да бүгін мен оған бақыт тілеп ән айтамын.

Хор:

Бүгін қалай ән айтамын, өзімді қалай ұстаймын, жүрегімнің не екенін қалай айтамын

уайымдайды?

Зал лық толы болсын, көз жасы болсын - суретші өзіне тиесілі бола алмайды!

Бүгін қалай ән айтамын, өзімді қалай ұстаймын, жүрегімнің не екенін қалай айтамын

уайымдайды?

Зал лық толы болсын, көз жасы болсын - суретші өзіне тиесілі бола алмайды!