Великий Устюг - Михаил Башаков

Занялась да задалась, да завелась

Намереньем веселым,

Да все к столичным селам

Хмельным несется вихрем.

Передел да перебор, да пересуд

Мирского всех устоев —

То дело непростое,

Померься с братом ихним.

Тонким клювом из горла узкого.

Больше есть, но нет крепче русского.

Мощи дарят да жгут недюжую,

А ну, давай-ка ее наружу.

Говори давай, говори давай, говори, говори, Великий Устюг.

Говори-давай, говори-давай, а нам Господь отпустит.

То не стон, да не вой, да не песнь,

А то мое сердечко

За старое местечко

Смешной молитвой бредит.

И не царь, да не поп, да не суд,

А может, сам Всевышний,

Гляди, да так уж вышло,

К нам на пирушку едет.

И не ведомо, что за силами.

Здесь мы можем летать бескрылыми.

Отвязались веревки жгучие,

Разговорами души мучили.

Говори — давай.

Вот и голь, да вот и боль, вот и смех

Лицом и наизнанку,

В сугроб несутся санки,

А спьяну мило-любо.

Утонуть, да угадать, обернуть

В узоры — все уменье.

Недюжее терпенье

Твои хранили губы.

Чернью вязано, ряжено серебро.

Како, Мыслете, Люди, Есть, Добро.

Небо рухнуло — кто горазд поднять?

Птиц по улицам с ребятней гонять.

То не слог, да не сруб, да не рук

Чугунное сплетенье,

А то святое пенье

Не умиравших ликов.

Вот и день, вот и год, вот и век

Да сквозь огонь кликуши,

Твои дождались уши

С другого света криков.

Сел на камень, ветрами точеный,

Вижу будто, что напророчено,

Да разве речью простою скажется?

Жди, пока с ветром все уляжется.

Храмов белых снега не тают здесь,

С горем поровну коротают здесь,

Что не боязно — то обидно здесь,

Рассужденьям конца не видно здесь.

С деревами сомкнемся голыми,

А ну столицы хлестать глаголами,

Север греет и юг одна весна,

Изрекаем любовь и радостно.

Говори-давай.

Қатысқан және сұрады, иә аяқталды

көңілді ниет,

Иә, барлығы астаналық ауылдарға

Мас күйінде дауыл соғады.

Қайта бөлу иә бюст, иә өсек

Дүниелік негіздер бойынша -

Бұл оңай емес,

Олардың ағасымен өлшеңіз.

Тар тамағынан жұқа тұмсықпен.

Көбірек бар, бірақ одан күшті орыс жоқ.

Олар жәдігерлер береді және ойға келмейтінді өртеді,

Жарайды, оны сыртқа шығарайық.

Сөйле, сөйле, сөйле, сөйле, Великий Устюг.

Сөйле, сөйле, сөйле, сонда Жаратқан Ие бізді жібереді.

Бұл ыңқыл емес, айқай емес, ән емес,

Сосын жүрегім

Ескі орын үшін

Күлкілі дұғалар.

Патша емес, діни қызметкер емес, сот емес,

Немесе құдіреті күштінің өзі шығар,

Қараңызшы, дәл солай болды

Ол бізге тойға келеді.

Ал күштердің артында не тұрғаны белгісіз.

Мұнда біз қанатсыз ұша аламыз.

Жанып тұрған арқандар шешілді,

Әңгімелесуден жандарды қинады.

Сөйлеңіз - келіңіз.

Міне, азап, міне, азап, міне, күлкі келеді

Бет және іші сыртқа

Шана қар үйіндісіне жүгіреді,

Ал мен тәтті мас боламын.

Батып кетіңіз, иә, ораңыз

Үлгілерде - барлық шеберлік.

Үлкен шыдамдылық

Сіздің ерніңіз сақталды.

Ниелломен тоқылған, күміс киінген.

Како, Ойлан, Адамдар, Тамақ, Жақсы.

Аспан құлады - оны көтеруге кім дайын?

Балалармен көшеде құстарды айдаңыз.

Бұл буын емес, бірақ ағаш үй емес, қолдар емес

шойын тоқыма,

Содан кейін қасиетті ән

Өлмейтін беттер.

Міне, күн, міне, жыл, міне, ғасыр

Иә, истерика оты арқылы,

Құлағыңыз күтіп тұр

Басқа айқай әлемінен.

Тасқа отырды, желмен кесілген,

Мен оның пайғамбарлық екенін көріп тұрмын

Бірақ бұл жай ғана сөйлеу ме?

Барлығы желмен реттелмейінше күтіңіз.

Мұнда ақ қардың храмдары ерімейді,

Мұнда алыс жүргенде бірдей қайғымен,

Бұл жерде қорлау емес, қорлау,

Бұл жерде дәлелдеудің шегі жоқ.

Ағаштармен бірге жалаңаш боламыз,

Ал, бас әріптерді етістіктермен қамшылаңыз,

Солтүстік жылынып, оңтүстік бір көктемде,

Біз сүйіспеншілікпен және қуанышпен айтамыз.

Сөйлесіңіз, жүріңіз.