Фонари - Михаил Башаков, Борис Плотников

А мне сегодня ночью казалось я живу.

А мне сегодня ночью леталось наяву.

И город мой казалось — мир чудес,

И в этот мир с ногами я залез.

Из черных плеч деревьев

Лилось молчанье птиц.

И черных вех заманчивая жуть

Манила безвозвратно потонуть.

И я балдел, танцуя под душем фонаря.

И мне тогда казалось, что я живу не зря.

Мой мозг светился наравне с луной.

И сердца колокольчик озорной.

А мне сегодня ночью казалось — я живу.

А мне сегодня ночью леталось наяву.

И город мой казалось — мир чудес,

И в этот мир с ногами я залез

Ал бүгін түнде маған өмір сүріп жатқандай көрінді.

Ал бүгін түнде мен шын мәнінде ұшып жүрдім.

Менің қалам ғажайыптар әлемі сияқты көрінді,

Ал мен бұл дүниеге аяғыммен көтерілдім.

Ағаштардың қара иығынан

Құстардың үнсіздігі құлады.

Ал қара белестер еліктіретін сұмдық

Манила қайтымсыз батып кетті.

Ал мен болсам, фонардың жаңбырының астында билеп, жынды болдым.

Сосын маған бекер өмір сүрмегендей болдым.

Менің миым айдай жарқырап кетті.

Және жүректің бұзық қоңырауы.

Бүгін түнде маған көрінді - мен өмір сүремін.

Ал бүгін түнде мен шын мәнінде ұшып жүрдім.

Менің қалам ғажайыптар әлемі сияқты көрінді,

Ал мен бұл дүниеге аяғыммен көтерілдім