Солдат в отпуску - Михаил Башаков

Все свое время я ношу всегда с собой.

То, что не видно глазами, для меня уже мир иной.

В моем пространстве все живущие единицы

Имеют имя, назначение, пол и лица.

У каждого есть путевка в жизнь и свои права,

И каждый въедет во двор и свалит в траву дрова.

Я пишу на горячем столе, иссяк мой невинный листок.

Солдат в отпуску — рубаха из порток.

Здесь прошлое с будущим не разграничено четко,

И в левом ухе техно, а в правом еще чечетка.

И время Вселенной в моем словаре — очень личное дело.

Смотри, спотыкаюсь я весь, а падает только тело.

И хотя мы живем уже после того, как родился Христос,

Я знаю любой ответ, пока не звучит вопрос.

И все время путаю, где Запад, где Восток.

Солдат в отпуску — рубаха из порток.

И я всегда готов сказать филиппинское Здрасьте.

Поймет лишь тот, у кого вместо среднего уха — плод страсти.

Я сегодня думал, когда разглаживал утром постель:

Я не профессионал, а только люби — тире — тель.

И каков бы ни был искус: мед, пиво, вино по усам,

Но если знать хочешь истинный вкус — попробуй сам.

Река — это сразу все: дельта, рукав, исток,

А солдат в отпуску — рубаха из порток.

Моя пунктуальность — как на душу Бог положит.

И с каждым мгновением я другой, а тот, что был, уже прожит.

Пройду через каждую карту, почувствую каждую руну,

Где-то правда от Троцкого, где-то правдивая ложь Камерона.

Возьму одиннадцать слов, и все означают холод,

А в каждой газете мне пишут, что я молодой — и я молод.

И в который раз по мне пройдет этот дикий ток.

А солдат в отпуску — рубаха из порток.

И зада нет: повернувшись назад, я смотрю вперед.

И, наверное, нет такой стрелки, которая, двигаясь, врет.

Моя лошадь — яблоня, роняющая плоды в пыль,

Когда я совсем не думаю, а будущее уже быль.

И чтобы попасть в десятку, я подхожу в упор.

Что может быть лучше десятки — привет тебе, Пифагор!

Я все время мажу, а мне кричат: Молоток!

Солдат в отпуску — рубаха из порток.

Барлық уақытта мен әрқашан өзіммен бірге алып жүремін.

Көзге көрінбейтін мен үшін қазірдің өзінде бөлек дүние.

Менің кеңістігімде барлық тірі бірлік

Олардың аты, мақсаты, жынысы және бет-бейнесі бар.

Әркімнің өмірге билеті және құқықтары бар,

Ал бәрі аулаға айдап кіріп, шөпке отын төгеді.

Ыстық үстелге жазып отырмын, жазықсыз парағым кеуіп.

Демалыстағы жауынгер – шалбардан тігілген көйлек.

Мұнда өткен мен болашақ нақты бөлінбеген,

Сол құлақта техно, оң жақта би билейді.

Ал менің сөздігімдегі ғаламның уақыты өте жеке мәселе.

Қарашы, мен сүрініп бара жатырмын, тек менің денем құлап жатыр.

Біз Мәсіх туылғаннан кейін өмір сүрсек те,

Сұрақ болмаса, кез келген жауапты білемін.

Әрі Батыс қайда, Шығыс қайда деп шатастырамын.

Демалыстағы жауынгер – шалбардан тігілген көйлек.

Мен филиппиндіктерге сәлем беруге әрқашан дайынмын.

Ортаңғы құлақтың орнына құмарлық жемісі барлар ғана түсінеді.

Бүгін мен таңертең төсек жайылған кезде ойладым:

Мен кәсіпқой емеспін, бірақ тек әуесқой - сызық - тел.

Қандай шеберлік болса да: бал, сыра, мұрттағы шарап,

Бірақ шынайы дәмді білгіңіз келсе, өзіңіз көріңіз.

Өзен бірден бәрі: атырау, тармақ, бастау,

Ал демалыстағы солдат – шалбардан тігілген көйлек.

Менің ұқыптылығым – Құдай менің жаныма салғандай.

Мен әр сәт сайын басқаша боламын, және бұрыннан өмір сүрген.

Әрбір карта арқылы өтіңіз, әрбір рунды сезініңіз

Бір жерде Троцкийден шындық, бір жерде Кэмеронның шынайы өтірігі.

Мен он бір сөзді қабылдаймын, олардың бәрі суық дегенді білдіреді,

Әр газетте маған жаспын, мен жаспын деп жазады.

Бұл жабайы ағыс менің бойымнан тағы да өтеді.

Ал демалыстағы солдат – шалбардан тігілген көйлек.

Ал тапсырма жоқ: артқа бұрылып, алға қараймын.

Және, сірә, жылжып бара жатқан мұндай жебе жоқ.

Менің атым – жемісті шаңға түсіретін алма ағашы,

Мен мүлде ойланбаймын, ал болашақ қазірдің өзінде шындық.

Ал үздік ондыққа кіру үшін мен бос жүремін.

Оннан артық не болуы мүмкін - сәлем саған, Пифагор!

Мен үнемі жағамын, олар маған айқайлайды: Балға!

Демалыстағы жауынгер – шалбардан тігілген көйлек.