Смерч - Михаил Башаков

Злится натянутый вечер,

Спирт будоражит умы.

Донышко уж не далече,

Где бы взять денег взаймы?

В небе одни дирижабли

Под облаками парят.

Я наступаю на грабли

Вот уж какой раз подряд.

Но там, далеко-далеко

Зарождается день, распеваются птицы…

Ну, а мне что-то снится,

И когда я проснусь, мне вдруг станет легко!

Стала мне милка не милой,

Стал край родной мне — острог.

Я напоролся на вилы,

Падая в пахнущий стог…

Гнул понапрасну я спину,

В корне неправильно жил.

Я напоролся на мину,

Что сам вчера подложил.

Но там, далеко-далеко…

Спряталось где-то раздолье,

Снова в потемках брожу.

Из подземелья в подполье

Я, выходя, ухожу…

Дует осколочный ветер,

Нам ничего не сберечь,

Все, что сейчас есть на свете,

Крутит безудержно смерч.

И я, как девица в бикини,

В стеганом ватнике страж.

Жгучий огонь темно-синий —

Вот предо мною пейзаж.

И злится натянутый вечер,

И нам ничего не сберечь,

И донышко уж не далече…

И крутит безудержно смерч.

Ашулы кеш

Алкоголь сананы қоздырады.

Түбі алыс емес,

Ақшаны қайдан алуға болады?

Аспанда тек дирижабльдер бар

Олар бұлттардың астында қалқып жүреді.

Мен тырмаға басамын

Біраз уақыт қатарынан.

Бірақ сонда, алыс, алыс

Таң атады, құстар ән салады...

Мен бір нәрсені армандаймын

Ал мен оянсам, бұл мен үшін кенеттен оңай болады!

Сүйіктім маған тәтті болмай қалды,

Туған өлкем – түрмеге айналды.

Мен айырға жүгірдім,

Иісі аңқыған шөпке құлау...

Бекер белімді бүгдім,

Түбінде қате өмір сүрген.

Мен шахтаға жүгірдім

Кеше не қойды.

Бірақ сонда, алыс, алыс...

Кеңістікте жасырынып,

Мен тағы да қараңғыда адасып жүрмін.

Зындандан жер астына дейін

Мен кетемін, мен кетемін...

Сынған жел соғады,

Біз ештеңені сақтай алмаймыз

Қазір дүниеде бардың бәрі

Торнадо бақылаусыз айналады.

Ал мен, бикинидегі қыз сияқты,

Көрпе төселген күртешеде, күзетші.

Жанып тұрған от қою көк -

Міне, менің алдымда пейзаж.

Ал шиеленісті кеш ашулы,

Ал біз ештеңені сақтай алмаймыз

Ал түбі алыс емес...

Ал торнадо бақылаусыз айналады.