Читающий на ветру - Михаил Башаков

Легкие будто бы пух одуванчиков,

Кружатся деньги — добыча обманщиков,

С виду веселых, а в сердце скучающих,

Времени ход под собою не чающих.

Их зерна умрут, и побегами нежными,

Вечной любви все покроется сызнова,

Воздуха жгучего ток тело режет мне,

Вот уже кровь моя черная брызнула…

Ведь я — читающий на ветру,

В мерцающем свете стихии

Да, я — читающий на ветру

Уходящей эпохи стихи.

Смех познающего, смысл уходящего,

Мертвая азбука, след просвещенного.

Золота выпью — напитка бодрящего.

Я не люблю ничего упрощенного…

И ветер не прост — в нем все лихо закручено,

Двойственность вечная, Terminus Аni.

Мне же держать равновесие поручено,

Я жизнь прожигающий вечно на грани…

Ведь я читающий на ветру…

Несовершенных же тел всех целитель

Дует на мир, словно в блюдечко с чаем.

Ценности вечные — все что хотите,

Вот почему мы так часто скучаем.

И Меркурий — Бог, что влюбленный трицефал,

Эту песенку смешную, между делом напевал,

Он огонь и вода, он луна и серебро,

Он и ангел в день суда, он и бес в ребро…

А я читающий на ветру…

Одуванчиктің үлбіріндей өкпе,

Ақша айналады - алаяқтардың жемі,

Сырттай көңілді, бірақ жүрегінде скучно,

Уақыт алға қарамай астыңда жылжып жатыр.

Олардың дәндері өледі, және нәзік өркендер,

Мәңгілік махаббат қайтадан бәрін жабады,

Жанып тұрған ауа ағыны денемді кеседі,

Енді менің қара қаным шашыранды...

Өйткені, мен желге ұшқан оқырманмын,

Элементтердің жыпылықтайтын жарығында

Иә, мен желге ұшқан оқырманмын

Өткен дәуірдің өлеңдері.

Білгеннің күлкісі, кеткеннің мәні,

Өлі әліпби, нұрлылардың ізі.

Мен алтын ішемін - қуаттандыратын сусын.

Маған оңайлатылған ештеңе ұнамайды ...

Жел оңай емес - бәрі әйгілі түрде бұралған,

Екі жақтылық мәңгілік, Терминус Ани.

Мен тепе-теңдікті сақтауды тапсырдым,

Мен мәңгілік өмір жағасындамын...

Өйткені, мен желдің оқырманымын ...

Барлық емшінің жетілмеген денелері

Дүниеге шәй құйылған тәрелкедей үрлейді.

Мәңгілік құндылықтар - не қаласаңыз,

Сондықтан біз жиі жалықтымыз.

Ал Меркурий - Құдай, трицефалияны ұнататын,

Бұл ән күлкілі, уақыт арасында шырқалады,

Ол – от пен су, ол – ай мен күміс,

Қиямет күні періште екеуі, қабырғадағы жын екеуі...

Ал мен желмен оқимын...