Romance de Juan de Osuna - Miguel Poveda

No hay flor como la amapola

Ni cariño como el mío

Que me sentencian a muerte

No hay flor como la amapola

Ni cariño como el mío

Que me sentencian a muerte

Por tenerlo «repartío»

A las dos de la mañana

Me vinieron a llamar

Tres pares de ojitos negros

Y me tuve que entregar

La mano en el Evangelio

La pongo aunque yo me muera

Que yo no he «matao» a nadie

De noche en la carretera

Los tormentos de mis negras duquelas

No se las mando ni a mis enemigos

Yo soñaba con clavito y canela

Me despertaron «pa» darme el castigo

Eres mi nombre y mi «vía»

Eres mi lunita clara

Con lo mucho que lo la quería

Se va sin volver la cara

La rosa de los amores

La cortan pobres y ricos

Y «toos» acaban llorando

Igual que los niños chicos

Los tormentos de mis negras duquelas

Көкнәр сияқты гүл жоқ

Мен сияқты махаббат емес

олар мені өлім жазасына кеседі

Көкнәр сияқты гүл жоқ

Мен сияқты махаббат емес

олар мені өлім жазасына кеседі

Оны «таратқаны үшін»

Түнгі сағат екіде

олар маған қоңырау шалуға келді

Үш жұп кішкентай қара көздер

Ал маған берілуге ​​тура келді

Ізгі хабардағы қол

Өлсем де қоямын

Мен ешкімді «өлтірген» емеспін

Түнде жолда

Менің қара герцогтарымның азаптары

Мен оларды тіпті жауларыма да жібермеймін

Мен қалампыр мен даршын туралы армандадым

Олар мені жазалау үшін оятты

Сен менің атымсың және менің «жолымсың»

Сен менің мөлдір айымсың

Оны қаншалықты жақсы көргенімен

Ол бетін бұрмай кетіп қалады

Махаббат раушан гүлі

Олар оны кедейлер мен байларға бөледі

Ал «тым» жылап бітеді

кішкентай балалар сияқты

Менің қара герцогтарымның азаптары