El alfarero - Miguel Poveda

Fatigas grandes pasé

Con lo que yo te he querío

Te tengo que aborrecer

Como revienta un cañón

A fuerzas de darle golpes

Así voy a reventar yo

El día que yo te coja

Te voy a cantar las cuarenta

Tienes muy mala lengua

Y tó lo que dices te lo inventas

Quiero que me formes

Como el alfarero

Hazme como quieras

Conforma tus deseos

Y diséñame, mi amor

A tu modelo;

Tú eres la gran artista

Y yo barro sin precio

Hay muchos defectos

Roturas por dentro

Que causan en mi vida

Tristezas y lamentos;

Es mi cuerpo inservible

Y ya no hay nada bueno

Necesito tu mano

Que forme, te lo ruego

No hay que me guste más

Que caminar por los caminos

Con la luna de graná

Que te quiero y tú no lo sabes

La culpa tienes de todos mis males

Мен үлкен шаршауды бастан өткердім

Мен сені жақсы көргеніммен

Мен сені жек көруім керек

Зеңбірек қалай атылады?

Оны ұрып-соғу арқылы

Мен осылай жарылып кетем

Мен сені ұстаған күнім

Мен саған қырықты ән айтамын

сенің тілің өте нашар

Ал сіз айтқанның бәрін өзіңіз ойлап табасыз

Мені жаттықтырғаныңды қалаймын

құмырашы сияқты

маған қалағаныңды жаса

тілектеріңізге сәйкестендіріңіз

Ал мені құрастыр, махаббатым

сіздің үлгіңізге;

сен ұлы суретшісің

Ал мен бағасыз балшықтанамын

көптеген кемшіліктер бар

ішінде бұзылады

Менің өмірімде не себеп болды

Қайғы мен өкініш;

Бұл менің жарамсыз денем

Ал енді жақсы ештеңе жоқ

маған сенің қолың керек

Қандай форма, өтінемін

Маған бұдан артық ұнайтын ештеңе жоқ

Жолдармен жүруден гөрі

Грана айымен

Мен сені сүйемін, ал сен оны білмейсің

Менің барлық дертіме сен кінәлісің