Luna de Fuego - Miguel Poveda

Y en mi fragua ya no hay ruido

Y el yunque está arrinconado,

Los martillos se han perdido

Cuando mi padre ha faltado.

Y sentadito estaba yo, y en mi petate

Con la cabeza echada para atrás yo me acordaba

De mi madre, mis hermanicos ¿cómo estarán?

No quiero más memoriales, ni papeles de la audiencia

Porque a mí me habían dicho, prima, los fiscales

Que tengo mi casita en Valencia y si no es verdad

Y esto que yo digo si no es verdad

Que Dios me mande un castiguito, prima,

Muy grande, si me lo quiere mandar.

Ал менің ұстағымда шу жоқ

Ал анвил бұрышта тұр,

Балғалар жоғалды

Әкем жоқ кезде.

Ал мен отырдым, және өзімнің питомнигімде

Басымды артқа тастап, есіме түсті

Анамнан, кішкентай інілерімнен, олар қалай болады?

Мен бұдан артық ескерткіштерді де, аудиториядан қағазды да қаламаймын

Өйткені олар маған, немере ағасына, прокурорларға айтты

Менің Валенсияда менің кішкентай үйім бар және бұл дұрыс емес

Ал менің айтқаным шындыққа жанаспайды

Құдай аздап жазаласын, құда,

Өте үлкен, егер сіз оны маған жібергіңіз келсе.