Compañera Y Soberana - Miguel Poveda, Joan Albert Amargós

En el firmamento de los ojos tuyos

Me perdí una noche tras de tu querer

Y junto a tu boca se rindió mi orgullo

Bajo las estrellas del amanecer

Desde aquel entonces, yo vivo «encerrao»

En el laberinto de esta sinrazón

Porque tu cerraste con llave y «candao»

Los cuatro postigos de mi corazón

Compañera y soberana

Con los ojos de tormento y la boquita de grana

Dices que te llamas Rosa y eres rosa de los vientos

Que cambias por cualquier cosa

Que digan los jerezanos:

Una rosa había en Jerez y se la llevó un gitano

Көзіңнің аспанында

Сенің махаббатыңнан кейін бір түнде жоғалдым

Ал сенің аузыңда намысым басылды

таң жұлдыздарының астында

Содан бері мен «жабық» өмір сүремін

Бұл себепсіз лабиринтте

Өйткені сіз кілтпен және «құлыппен» жабылғансыз

Жүрегімнің төрт перделері

Серік және егемен

Азаптың көзімен, алқызыл аузымен

Сіз өз атыңызды Роза дейсіз және сіз компас раушан гүлісіз

сіз кез келген нәрсеге өзгересіз

Херес тұрғындары не дейді:

Херезде раушан гүлі бар еді, оны сыған алып кетті