L'ancêtre - Maxime Le Forestier

Notre voisin l’ancêtre était un fier galant

Qui n’emmerdait personne avec sa barbe blanche,

Et quand le bruit courut que ses jours étaient comptés,

On s’en fut à l’hospice afin de l’assister.

On avait apporté les guitares avec nous

Car, devant la musique, il tombait à genoux,

Excepté toutefois les marches militaires

Qu’il écoutait en se tapant le cul par terre.

Émules de Django, disciples de Crolla,

Toute la fine fleur des cordes était là

Pour offrir à l’ancêtre, en signe d’affection,

En guise de viatique, une ultime audition.

Hélas!

les carabins ne les ont pas reçus,

Les guitares sont restées à la porte cochère,

Et le dernier concert de l’ancêtre déçu

Ce fut un pot-pourri de cantiques, peuchère!

Quand nous serons ancêtres,

Du côté de Bicêtre,

Pas de musique d’orgue, oh!

non,

Pas de chants liturgiques

Pour qui avale sa chique,

Mais des guitares, cré nom de nom!

On avait apporté quelques litres aussi,

Car le bonhomme avait la fièvre de Bercy

Et les soir de nouba, parole de tavernier,

A rouler sous la table il était le dernier.

Saumur, Entre-deux-mers, Beaujolais, Marsala,

Toute la fine fleur de la vigne était là

Pour offrir à l’ancêtre, en signe d’affection,

En guise de viatique, une ultime libation.

Hélas!

les carabins ne les ont pas reçus,

Les litres sont restés a la porte cochère,

Et le coup de l'étrier de l’ancêtre déçu

Ce fut un grand verre d’eau bénite, peuchère!

Quand nous serons ancêtres,

Du côté de Bicêtre,

Ne nous faites pas boire, oh!

non,

De ces eaux minérales,

Bénites ou lustrales,

Mais du bon vin, cré nom de nom!

On avait emmené les belles du quartier

Car l’ancêtre courait la gueuse volontiers.

De sa main toujours leste et digne cependant

Il troussait les jupons par n’importe quel temps.

Depuis Manon Lescaut jusque à Dalila

Toute la fine fleur du beau sexe était là

Pour offrir à l’ancêtre, en signe d’affection,

En guise de viatique, une ultime érection.

Hélas!

les carabins ne les ont pas reçues,

Les belles sont restées à la porte cochère,

Et le dernier froufrou de l’ancêtre déçu

Ce fut celui d’une robe de soeur, peuchère!

Quand nous serons ancêtres,

Du côte de Bicêtre,

Pas d’enfants de Marie, oh!

non,

Remplacez-nous les nonnes

Par des belles mignonnes

Et qui fument, cré nom de nom!

Көршіміз бабамыз намысқой батыр болған

Ақ сақалымен ешкімді мазаламаған,

Оның күндері санаулы деп хабар жеткенде,

Біз оған көмектесу үшін хосписке бардық.

Біз гитараларды өзімізбен бірге алып келдік

Музыканың алдында ол тізерлеп отырды,

Әскери марштарды қоспағанда

Ол есегін еденге ұрып жатқанда тыңдады.

Джангоның ізбасарлары, Кролланың шәкірттері,

Жіптердің барлық тамаша гүлдері сонда болды

Сүйіспеншілік белгісі ретінде ата-бабаға тарту,

Viaticum құралы ретінде, соңғы тыңдау.

Әттең!

атқыштар оларды қабылдамады,

Гитаралар порт-кочерде қалды,

Ал, көңілі қалған бабаның соңғы концерті

Бұл гимндердің попурриі болды, қымбаттым!

Баба боламыз қашан,

Бикетр жағында,

Орган музыкасы жоқ, о!

Жоқ,

Литургиялық әндер жоқ

Кім құдасын жұтады,

Бірақ гитара, қарғыс атсын!

Біз де бірнеше литр әкелдік,

Өйткені жігітте Берси безгегі бар еді

Нуба кештерінде қонақ үй иесінің сөзі,

Үстел астына аунау үшін ол соңғы болды.

Сомур, Энтр-Дю-Мер, Божоле, Марсала,

Жүзімнің барлық тамаша гүлдері сонда болды

Сүйіспеншілік белгісі ретінде ата-бабаға тарту,

Виатикум ретінде, соңғы лиация.

Әттең!

атқыштар оларды қабылдамады,

Литрлер порт-кочерде қалды,

Ал, көңілі қалған бабаның үзеңгі шеруі

Бұл үлкен стакан қасиетті су болды, кішкентай қымбаттым!

Баба боламыз қашан,

Бикетр жағында,

Бізді ішуге мәжбүрлеме, о!

Жоқ,

Осы минералды сулардың ішінде

Бениттер немесе люстралдар,

Бірақ жақсы шарап, қарғыс атсын!

Біз маңайдағы сұлуларды алдық

Өйткені баба қайыршыны ықыласпен жүгірткен.

Оның әрқашан икемді және құрметті қолымен

Ол кез келген ауа-райында пальтоларды жинады.

Манон Лескодан Далилаға дейін

Әділ жыныстың барлық кремі сонда болды

Сүйіспеншілік белгісі ретінде ата-бабаға тарту,

Виатикум ретінде, соңғы эрекция.

Әттең!

атқыштар оларды қабылдамады,

Сұлулар порте-кочерде қалды,

Ал, көңілі қалған бабаның соңғы сыбдыры

Бұл апаның көйлегі еді, қымбаттым!

Баба боламыз қашан,

Бикетр жағалауында,

Мәриямның балалары жоқ, о!

Жоқ,

Бізді монахтарды ауыстырыңыз

Әдемі сүйкімділер арқылы

Ал кім темекі шегеді, қарғыс атсын!