Bonhomme - Maxime Le Forestier

Malgré la bise qui mord

La pauvre vieille de somme

Va ramasser du bois mort

Pour chauffer Bonhomme

Bonhomme qui va mourir

De mort naturelle

Mélancolique, elle va

A travers la forêt blême

Où jadis elle rêva

De celui qu’elle aime

Qu’elle aime et qui va mourir

De mort naturelle

Rien n’arrêtera le cours

De la vieille qui moissonne

Le bois mort de ses doigts gourds

Ni rien ni personne

Car Bonhomme va mourir

De mort naturelle

Non, rien ne l’arrêtera

Ni cette voix de malheur

Qui dit: «Quand tu rentreras

Chez toi, tout à l’heure

Bonhomm' sera déjà mort

De mort naturelle.»

Ni cette autre et sombre voix

Montant du plus profond d’elle

Lui rappeler que, parfois

Il fut infidèle

Car Bonhomme, il va mourir

De mort naturelle

Тістеген сүйіспеншілікке қарамастан

Бейшара кемпір

Барып өлі ағаш жина

Бономды жылыту үшін

өлетін адам

Табиғи өлімнен

Меланхолик, ол кетеді

Бозғылт орман арқылы

Бір кездері ол армандаған жерде

Ол жақсы көретін адамнан

Ол жақсы көреді және кім өледі

Табиғи өлімнен

Курсқа ештеңе кедергі болмайды

Егін оратын кемпірден

Ұйыған саусақтарының өлі ағашы

Ештеңе және ешкім

Себебі Бонгомм өледі

Табиғи өлімнен

Жоқ, оны ештеңе тоқтата алмайды

Сондай-ақ бұл азап дауысы

Кім айтады: «Үйге келгенде

Үйде, кез келген уақытта

Бонгомм қазірдің өзінде өледі

Табиғи өлім».

Басқа да қараңғы дауыс

Оның тереңінен көтерілу

Оны кейде еске түсіріңіз

Ол опасыз болды

Өйткені адам, ол өледі

Табиғи өлімнен