Краски города - MaryJane

Пино:

Кто-то задел плечом, обернувшись,

Так просто, ни о чем задумавшись,

Вперед иду по прежнему направлению,

Улавливая мысль каждую встречную.

Просто все вижу, все слышу с ходу,

В любую погоду, такую создали породу.

В ультрафиолете и инфракрасном свете

Моя фигура будет в измерении третьем.

Поэтому проще сказать, быть может,

Меня нельзя назвать просто обычным прохожим.

Как и всех — наполовину прозрачным

Отраженьем зеркала.

Сыро, мрачно,

Тесно идти без полного цвета неинтересно,

Как немое кино, словно тема без текста,

Словно от меня скрыли краски города,

Отвечая лишь дождем или холодом.

Тохаль:

Быстрые невольно шаги позади оставили мысли,

Под ногами шумит тысяча листьев

Сменила девятую сотню тысячам жизней,

Брошенных оземь сродни.

В мокрых кроссовках по мелким лужам,

Четкой походкой, голос немного простужен.

Машинально вроде голову к звездам поднял —

Разум никогда не был чист, как сегодня.

Абсолютно спокойный, тело не чувствует боли,

Готов на все, что угодно, сердце бьется без сбоев.

Одинокий, но независимый в итоге,

Продолжаю путь по лишь Богу известной дороге.

Непримиримая борьба со встречным ветром,

Бросая дождь в глаза, с меня срывает кепку,

Но не заметил этого, не замедлил ходу,

Вторая тысяча — дорога на свободу…

Пино:

Люди хватают за руки, лица,

Впервые вижу, может это мне снится?

Воздух паром изо рта, они не знают меня,

Тихий шепот, сами про себя.

Насквозь, изучая каждого взглядом,

Запоминая любого прошедшего рядом,

Думаю, что вдруг, если и мой

Цвет сольется с этой прозрачной толпой.

Он ярко-красный внутри, опасный,

Там горит огонь, чтобы было ясно,

Если падает тень, то значит только алым

Солнечным цветом на снегу талом.

Легким ветром, качеством слуха,

Настроившись на частоту объемного звука,

Ищу контраст, оглядевшись сковано,

Чувства скрыли краски города…

Пино:

Біреу оның иығына соқты, бұрылып,

Қарапайым, ештеңені ойламай,

Мен де сол бағытта алға,

Кез келген ойды түсіру.

Мен бәрін көремін, мен бәрін жолда естимін,

Кез келген ауа-райында мұндай тұқым құрылды.

Ультракүлгін және инфрақызыл сәулелерде

Менің фигурам үшінші өлшемде болады.

Сондықтан айту оңайырақ шығар

Мені қарапайым өтіп бара жатқан адам деп атауға болмайды.

Басқалар сияқты - жартылай мөлдір

Айнадағы шағылысу.

Ылғалды, мұңды,

Толық түссіз жақын жүру қызық емес,

Үнсіз фильм сияқты, мәтіні жоқ тақырып сияқты

Қаланың түсі маған жасырылғандай,

Тек жаңбыр немесе суық жауап береді.

Тохал:

Жылдам еріксіз қадамдар артта қалған ойлар

Аяқ астында мың жапырақ сыбдырлайды

Тоғызыншы жүз мыңның өмірін өзгертті,

Жерге тасталған - бұл.

Ылғал кроссовкаларда шағын көлшіктерден өтіп,

Жүрісі анық, дауысы сәл салқын.

Механикалық түрде басын жұлдыздарға көтерді -

Ақыл ешқашан бүгінгідей таза болған емес.

Абсолютті тыныш, дене ауырсынуды сезбейді,

Бәріне дайын, жүрегім тоқтаусыз соғады.

Жалғыз, бірақ соңында тәуелсіз,

Мен жолымды Құдайға мәлім жалғыз жолмен жалғастырамын.

Желге қарсы бітіспес күрес,

Көзіме жаңбыр жауып, қалпағымды жұлып алып,

Бірақ мұны байқамады, баяулатпады,

Екінші мың – бостандыққа апарар жол...

Пино:

Адамдар қолдарын, беттерін ұстайды,

Бірінші рет көріп тұрмын, мүмкін түс көріп жатқан шығармын?

Буды тыныс, олар мені танымайды

Тыныш сыбыр, өздеріне.

Әрқайсысын бір қарап отырып, жан-жақты қарап,

Өткенді еске алып,

Менің ойымша, бұл кенеттен, егер менің

Түс осы мөлдір қаптаймен біріктіріледі.

Оның іші ашық қызыл, қауіпті,

Түсінікті болу үшін от жағылып жатыр

Егер көлеңке түссе, бұл тек қызыл түсті білдіреді

Еріген қардағы күн шуақты түс.

Жеңіл жел, есту сапасы,

Көлемді дыбыс жиілігін реттеу арқылы,

Мен қарама-қарсылықты іздеймін, жан-жағыма қараймын,

Сезімдер қаланың түстерін жасырды ...