На площади Красной - Марк Бернес

По площади Красной ракеты проходят в строю.

Смотрю я, и молодость вновь вспоминаю свою.

Проходят ракеты и танки,

А я вспоминаю тачанки

И как мы винтовки себе добывали в бою.

Мы молоды были, и нам подчинялась судьба,

А кони летели, и медная пела труба.

Звала она в битву за волю,

За новую светлую долю,

За мирную Землю, где ветер колышет хлеба.

Я помню, казалась нам жизнь бесконечной тогда,

Но где-то, ребята, нас сложные ждали года.

Не вычеркнуть их и не спрятать,

Но надо признаться, ребята,

Что хлеб колосился, и дружно росли города.

Над площадью Красной труба вдруг запела вдали.

Ни годы, ни войны состарить её не смогли.

И чем наше время ни мерить,

Мы сделали всё, что сумели,

А что мы сумели, — спросите у целой Земли.

И чем наше время ни мерить,

Мы сделали всё, что сумели,

А что мы сумели, — спросите у целой Земли.

А что мы свершили, — спросите у целой Земли.

Олар Қызыл Зымыран алаңы арқылы кезекпен өтеді.

Қарасам, жастық шағым қайта есіме түседі.

Зымырандар мен танктер өтеді

Ал арбалар есімде

Ал ұрыста қалай өз мылтыққа ие болдық.

Біз жас едік, тағдыр бізге мойынсұнды,

Ал аттар ұшып, мыс керней ән салды.

Ол бостандық үшін шайқасқа шақырды,

Жаңа жарқын бөлісу үшін,

Жел нан тербеткен бейбіт Жер үшін.

Ол кезде өмір бізге шексіз болып көрінгені есімде,

Бірақ бір жерде, балалар, бізді қиын жылдар күтіп тұрды.

Оларды сызып тастамаңыз және жасырмаңыз,

Бірақ мойындауым керек, балалар,

Астық басылып, қалалар бірге өсті.

Қызыл алаңның үстінде кенет алыстан керней шырқала бастады.

Оны жылдар да, соғыстар да қартая алмады.

Біздің уақытымыз қалай өлшенсе де,

Біз қолдан келгеннің бәрін жасадық

Ал біз не алдық - бүкіл Жерден сұраңыз.

Біздің уақытымыз қалай өлшенсе де,

Біз қолдан келгеннің бәрін жасадық

Ал біз не алдық - бүкіл Жерден сұраңыз.

Ал біз не істедік - бүкіл Жерден сұраңыз.