Песня «Рощина» - Марк Бернес, Никита Владимирович Богословский

Почему ж ты мне не встретилась,

Юная, нежная,

В те года мои далекие,

В те года вешние?

Голова стала белою.

Что с ней я поделаю?

Почему же ты мне встретилась

Лишь сейчас!

Я забыл в кругу ровесников,

Сколько лет пройдено.

Ты об этом мне напомнила,

Юная, стройная.

Об одном только думаю:

Мне жаль ту весну мою,

Что прошла, неповторимая,

Без тебя.

Как боится седина моя

Твоего локона.

Ты еще моложе кажешься,

Если я около.

Видно, нам встреч не праздновать,

У нас судьбы разные,

Ты - любовь моя последняя,

Боль моя.

Ты - любовь моя последняя,

Боль моя.

Неге менімен кездеспедің

жас, нәзік,

Сол алыс жылдарда,

Сол көктем жылдарда?

Басы ағарып кетті.

Мен онымен не істей аламын?

Менімен неге кездестің

Тек қазір!

Құрдастардың ортасында ұмыттым,

Қанша жыл өтті.

Сіз мұны есіме түсірдіңіз

Жас, сымбатты.

Мен тек бір нәрсені ойлаймын:

Көктемді аяймын

Не өтті, қайталанбас,

Сенсіз.

Менің ағарған шашымнан қалай қорқады

Сіздің бұйралағыңыз.

Сіз одан да жас көрінесіз

Егер мен қасында болсам.

Кездесуді тойламайтынымыз көрініп тұр,

Біздің тағдырымыз әртүрлі

Сен менің соңғы махаббатымсың

Менің ауруым.

Сен менің соңғы махаббатымсың

Менің ауруым.