Змея - Margenta, Артур Беркут

Если в лампах кончается масло,

Лампы гаснут, и дело с концом.

У тебя спит змеей на запястье

Смерть с довольным и сытым лицом.

Не буди эту странную даму —

Пусть досмотрит свой вычурный сон,

Где в большой позолоченной раме

Леонардо согнул горизонт.

Небо стало тяжелой подковой,

В яйцо превратилась Земля,

Скорлупа разлететься готова

На миллиарды частиц «ты» и «я».

Леонардо проткнет ее веткой,

На которой семь острых шипов —

Ни эскиза, ни схемы, ни слепка

Наилучшего из миров.

Продолжение сна — неизвестно.

На запястье проснулась змея,

Затянула волшебную песню

И навек усыпила тебя…

Шамдарда май бітсе,

Шамдар сөнеді, болды.

Білегіңде жыландай ұйықтап

Қанағаттанған және жақсы тамақтанған жүзбен өлім.

Бұл бейтаныс ханымды оятпа -

Көре берсін өнерлі арманын,

Үлкен алтын жалатылған жақтауда

Леонардо көкжиекті бүгіп қалды.

Аспан ауыр атқа айналды,

Жер жұмыртқаға айналды,

Қабық сынуға дайын

«Сен» және «Мен» миллиардтаған бөлшектер.

Леонардо оны бұтақпен тесіп жібереді,

Оның үстінде жеті өткір тікен бар -

Эскиз, диаграмма, құйма жоқ

Барлық әлемдердің ең жақсысы.

Ұйқының жалғасуы белгісіз.

Білекте жылан оянды,

сиқырлы ән айтты

Және сені мәңгілікке ренжітті...