Pensionnaires - Léo Ferré

L’une avait quinze ans, l’autre en avait seize;

Toutes deux dormaient dans la même chambre

C'était par un soir très lourd de septembre

Frêles, des yeux bleus, des rougeurs de fraise

Chacune a quitté, pour se mettre à l’aise

La fine chemise au frais parfum d’ambre

La plus jeune étend les bras, et se cambre

Et sa soeur, les mains sur ses seins, la baise

Puis tombe à genoux, puis devient farouche

Et tumultueuse et folle, et sa bouche

Plonge sous l’or blond, dans les ombres grises;

Et l’enfant, pendant ce temps-là, recense

Sur ses doigts mignons des valses promises

Et, rose, sourit avec innocence

Біреуі он бесте, екіншісі он алтыда;

Екеуі бір бөлмеде жатты

Қыркүйектің өте ауыр кеші болды

Әлсіз, көк көзді, құлпынай қызарған

Әрқайсысы өздеріне ыңғайлы болу үшін кетіп қалды

Кәріптастың жаңа хош иісі бар жұқа көйлек

Ең кішісі қолдарын созып, арқасын доғалайды

Ал оның әпкесі, оның сиськи, оны трахает

Содан кейін тізе бүгіп, содан кейін қатал болады

Және төбелес, ақылсыз және оның аузы

Аққұба алтынның астына, сұр көлеңкеге батырыңыз;

Ал бала болса, санайды

Оның сүйкімді саусақтарында вальстер уәде етілген

Ал, раушан, кінәсіз күлімсіреді