La tristesse - Léo Ferré

La tristesse a jeté ses feux rue d’Amsterdam

Dans les yeux d’une fille accrochée aux pavés

Les gens qui s’en allaient dans ce Paris de flamme

Ne la regardaient plus, elle s'était pavée

La tristesse a changé d’hôtel et vit en face

Et la rue renversée dans ses yeux du malheur

Ne sait plus par quel bout se prendre et puis se casse

Au bout du boulevard comme un delta majeur, la tristesse…

C’est un chat étendu comme un drap sur la route

C’est ce vieux qui s’en va doucement se casser

C’est la peur de t’entendre aux frontières du doute

C’est la mélancolie qu’a pris quelques années

C’est le chant du silence emprunté à l’automne

C’est les feuilles chaussant leurs lunettes d’hiver

C’est un chagrin passé qui prend le téléphone

C’est une flaque d’eau qui se prend pour la mer, la tristesse…

La tristesse a passé la main et court encore

On la voit quelquefois traîner dans le quartier

Ou prendre ses quartiers de joie dans le drugstore

Où meurent des idées découpées en quartiers

La tristesse a planqué tes yeux dans les étoiles

Et te mêle au silence étoilé des années

Dont le regard lumière est voilé de ces voiles

Dont tu t’en vas drapant ton destin constellé, la tristesse…

C’est cet enfant perdu au bout de mes caresses

C’est le sang de la terre avorté cette nuit

C’est le bruit de mes pas quand marche ta détresse

Et c’est l’imaginaire au coin de la folie

C’est ta gorge en allée de ce foulard de soie

C’est un soleil bâtard bon pour les rayons X

C’est la pension pour Un dans un caveau pour trois

C’est un espoir perdu qui se cherche un préfixe, le désespoir…

Амстердам көшесіне мұң шашылды

Тас тастарға жабысқан қыздың көзінде

Осы алау Парижде кетіп бара жатқан адамдар

Оған енді қараған жоқ, таспен ұрған

Қайғы қонақ үйлер мен қарама-қарсы өмірді өзгертті

Ал оның көз алдында көше кері бұрылды

Қай ұшты алып, сосын үзілетінін білмейді

Үлкен атыраудай бульвардың соңында мұң...

Жолда жайма сияқты жатқан мысық

Ақырындап бұзылатын осы қарт

Бұл күмәннің шетінде сізді естуден қорқу

Бұл бірнеше жылға созылған меланхолия

Күзден алынған үнсіздік әні

Бұл қысқы көзілдірікті киетін жапырақтар

Бұл телефонды көтерген өткен қайғы

Теңіз деп ойлайтын шалшық, мұң...

Қайғы қолынан өтіп, қайта жүгіреді

Оны кейде төңіректе ілулі тұрған көрінеді

Немесе дәріханада қуанышты кварталдарды алыңыз

Бөлу идеялары өлетін жерде

Мұң сенің көздеріңді жұлдыздарға жасырды

Жылдардың жұлдызды тыныштығымен араласыңыз

Кімнің нұрлы көзқарасы бұл перделермен жабылған

Одан жұлдызды тағдырыңды, мұңды жамылып кетесің...

Еркелетуімнің соңындағы сол жоғалған бала

Бұл түнде түсірілген жердің қаны

Бұл сенің қиналған кездегі менің қадамымның дыбысы

Және бұл ақылсыздықтың бұрышындағы қиял

Бұл жібек орамалдың дәлізіндегі көмейің

Бұл рентген сәулелері үшін жақсы күн

Бұл бір қоймада үш адамға арналған пансионат

Бұл префикс іздеген жоғалған үміт, үмітсіздік...