La poésie - Léo Ferré

J’ai du savon qui lave

Les péchés capitaux

Un stylo-bille qui grave

Le goût d’un apéro

Un soutien-gorge à piles

Qui ne s’allume qu’aux beaux yeux

Un dentifrice habile

A blanchir les aveux

Un buvard facétieux

Qui sèche les chagrins

Un oeil pour lire à deux

Quand le jour s’est éteint

Un violon capital

Voilé de Chambertin

A faire sonner le mal

Plus fort que le tocsin

Si ça ne va pas

Tu peux toujours aller la voir

Tu demanderas

La Poésie

On t’ouvrira

Même si elle n’est pas là

D’ailleurs elle n’est pas là

Mais dans la tête d’un fou

Ou bien chez des voyous

Habillés de chagrin

Qui vont par les chemins

Chercher leur bonne amie

La Poésie

J’ai des bas pour boiteuse

A faire boiter l’ennui

Et des parfums de gueuse

A remplir tout Paris

Des pendules à marquer

Le temps d’un beau silence

Des lassos à lacer

Les garces de la chance

Des machines à souffler

Le vert de l’espérance

Et des vignes à chanter

Les messes de la démence

Des oiseaux-transistors

Qui chantent sur la neige

Garantis plaqués-or

Plaqués par le solfège

Si ça ne va pas

Tu peux toujours aller la voir

Tu demanderas

La Poésie

On t’ouvrira

Même si elle n’est pas là

D’ailleurs elle n’est pas là

Mais dans la tête d’un fou

Qui se prend pour un hibou

A regarder la nuit

Habillée de souris

Comme sa bonne amie

La Poésie

J’ai du cirage blond

Quand les blés vont blêmir

De la glace à façon

Pour glacer les soupirs

Des lèvres pour baiser

Les aubes dévêtues

Quand le givre est passé

Avec ses doigts pointus

J’ai tant d’azur dans l'âme

Qu’on n’y voit que du bleu

Quand le rouge m’enflamme

C’est moi qui suis le feu

J’ai la blancheur du cygne

A blanchir tout Saint-Cyr

Et sur un de mes signes

On meurt pour le plaisir

Si ça ne va pas

Tu peux toujours aller la voir

Tu demanderas

La Poésie

On t’ouvrira

Des fois qu’elle serait là

Elle te recevrait même pas

Elle n’est là pour personne

Elle n’aime pas qu’on la sonne

C’est pas une domestique

Elle sait bouffer des briques

Mais quand elle veut, Elle crie

LA POÉSIE!

Менде жуатын сабын бар

Өлімге әкелетін күнәлар

Ойып жазатын шарикті қалам

Аперитивтің дәмі

Батареямен жұмыс істейтін көкірекше

Бұл тек әдемі көздермен жарқырайды

Шебер тіс пастасы

Конфессияларды ақтау үшін

Бет-әлпеті бар бояушы

Қайғыны кім кептіреді

Бірге оқу үшін бір көз

Күн өткенде

Астаналық скрипка

Чембертиннің жамылғысы

Жаман дыбыс шығару үшін

Токсинге қарағанда қаттырақ

Егер ол дұрыс болмаса

Сіз оны көруге әрқашан бара аласыз

сұрайсың

Поэзия

Біз сізді ашамыз

Ол жоқ болса да

Оның үстіне ол мұнда жоқ

Бірақ жындының басында

Немесе бұзақыларға

Қайғыға киінген

кім жол жүреді

Олардың жақсы досын іздейді

Поэзия

Менде ақсақтарға арналған шұлықтар бар

Жалқаулықтан арылу үшін

Және қайыршы иістері

Бүкіл Парижді толтыру үшін

Белгілеуге арналған маятниктер

Әдемі тыныштық уақыты

Лассодан шілтерге дейін

Бақытты қаншықтар

үрлеу машиналары

Үміт жасылы

Ән айту үшін жүзім ағаштары

Ақылдылық массасы

Транзисторлық құстар

Қарда кім ән айтады

Кепілдендірілген алтын жалатылған

Музыка теориясымен қапталған

Егер ол дұрыс болмаса

Сіз оны көруге әрқашан бара аласыз

сұрайсың

Поэзия

Біз сізді ашамыз

Ол жоқ болса да

Оның үстіне ол мұнда жоқ

Бірақ жындының басында

Кім оны үкі деп санайды

Түнде қарау үшін

Тышқандарға киінген

Оның жақсы досы сияқты

Поэзия

Менде ақшыл аяқ киім бояуы бар

Бидай қашан бозарып кетеді

Арнайы балмұздақ

Күрсінуді тоқтату үшін

сүйетін еріндер

Тартылған таң атады

Аяз өткенде

Оның сүйір саусақтарымен

Менің жан дүниемде қаншама көгілдір бар

Сіз тек көк түсті көре аласыз

Қызыл мені жандырған кезде

Мен отпын

Менде аққудың ақтығы бар

Барлық Сен-Сирді жуу үшін

Және менің белгілерімнің бірінде

Біз қызық үшін өлеміз

Егер ол дұрыс болмаса

Сіз оны көруге әрқашан бара аласыз

сұрайсың

Поэзия

Біз сізді ашамыз

Ол қашан болатын еді

Ол сені тіпті қабылдамайды

Ол ешкім үшін жоқ

Ол қоңырау шалғанды ​​ұнатпайды

Ол қызметші емес

Ол кірпіш жеуді біледі

Бірақ ол қалаған кезде айқайлайды

ПОЭЗИЯ!