Gaby - Léo Ferré

Dans les draps que l’amour

Referme sur la nuit

Tous les amis de monde

Ont droit à leur cercueil

La foule vienne et prie

Ça fait rire non?

Hé!

Gaby

Gaby Pergola, je te voyais

Ah la la…

Tes comptes, ta machine, ton crayon

Tu notais tout

Peut-être aussi le temps

Qu’il ferait demain

Pour ta bière tant…

Pour ton whisky tant…

Et tu notais

Et je chantais

Pour… heu…

Pour quoi…

Pour trois fois rien

Ha Gaby, Gaby

Ce Saint-Germain-des-Prés

Défait, soumis

A quoi, à qui?

A des littérateurs à la noix

Qui se montraient là-bas

Dans les cafés

Dans ces cafés, tu te souviens où on parlait

Ça t’emmerdait, ces cafés

La littérature, toi, ça te descendait des oreilles

Tu écoutais la machine

Bing, bang…

Dans les draps que l’amour

Referme sur la nuit

Tous les amis de monde

Ont droit à leur cercueil

La foule vienne et prie

Et le polonais, ah le polonais

Cheveux longs, il était là

Des fois, souvent, il chantait quoi?

On s’en foutait

Et il dansait

Comme un chien fidèle

Quand j’ai eu des chiens Gaby

Je pensais toujours au polonais

C’est pour ça que je les aimais

Les chiens… et les polonais.

Ce pays défait, soumis

Depuis des siècles, triste

Avec tous ces polonais debout

Je ne sais plus si je danse

Ils ont peut-être envie

Je chantais en bas à l’arlequin

Ce nom là m’allait comme un gant

La littérature de ce temps

N’a pas résisté, Gaby

Ah Gaby, toi t’es mort

Tu t’en fous.

La littérature, c’est le prix

Qu’on devait payer

Pour ces écrivailleurs

Pour que ces écrivailleurs

Nous permettent de respirer

A Saint-Germain

Tous crevés ces littérateurs

Et leurs livres les saluent

Il faut bien qu’ils aient quelqu’un

Qui les regarde, qui les écoute

Dans le silence

Gaby

Est-ce que tu veux que je te raconte

T’es mort, un jour je l’ai appris

T’es mort, un jour tu m’avais dit

Qu’il fallait que je m’en aille

De l’Arlequin

Ah je portais bien ce nom là

Ce nom là

Dans les draps que l’amour

Referme sur la nuit

Tous les amis de monde

Ont droit à leur cercueil

La foule vienne et prie

Et toi, où tu es?

Dans quel coin

Sous quelle terre

On s’en fout

Et oui je chantais à l’Arlequin

Après y’avait Francis

Francis Blanche

Tu te rappelles

Ah près du métro Mabillon

Venez voir, venez entendre Léo

Il pense à vous

Toujours

Dans les draps

Que l’amour referme…

Сүйетін парақтарда

Түнде жабылады

Әлемнің барлық достары

Олардың табытына құқығы бар

Көпшілік келіп дұға етеді

Бұл күлкілі, солай емес пе?

Эй!

геби

Габи Пергола, мен сені көрдім

менің менің…

Есептік жазбаларыңыз, машинаңыз, қаламыңыз

Бәрін жазып жібердің

Мүмкін ауа-райы да

ол ертең не істер еді

Сіздің сыра үшін...

Сіздің виски үшін...

Ал сіз атап өттіңіз

Ал мен ән айттым

Үшін... у...

Не үшін…

Үш рет ештеңеге

Габи, Габи

Бұл Сен-Жермен-де-Прес

Жеңілді, тапсырылды

Неге, кімге?

Сауаттылыққа

Онда кім көрінді

Кафелерде

Сол кафелерде біз қай жерде сөйлесетінбіз

Бұл кофелер сізді жалықтырды

Әдебиет, сен, құлағыңнан құлады

Сіз машинаны тыңдадыңыз

Bing, bang…

Сүйетін парақтарда

Түнде жабылады

Әлемнің барлық достары

Олардың табытына құқығы бар

Көпшілік келіп дұға етеді

Ал поляк, аа поляк

Ұзын шаш, ол сонда болды

Кейде, жиі, ол нені ән айтты?

Бізге бәрібір

Және ол билеп жатты

Адал ит сияқты

Менің Габи иттерім болған кезде

Мен әрқашан поляк туралы ойладым

Сондықтан мен оларды жақсы көрдім

Иттер... және поляктар.

Бұл ел жеңілді, бағындырды

Ғасырлар бойы қайғылы

Осы поляктардың бәрі тұрып

Мен енді билейтінімді білмеймін

Олар қалауы мүмкін

Мен төменгі қабатта арлекинге ән айтып жаттым

Бұл есім маған қолғап сияқты жарады

Сол кездегі әдебиет

Қарсылық көрсетпеді, Габи

Габи, сен өлдің

Саған бәрібір.

Әдебиет – жүлде

төлеуге тура келді

Бұл жазушылар үшін

Сондықтан бұл жазушылар

Тыныс алайық

Сен-Жерменде

Бұл әдебиетшілерді бәрі шаршады

Ал кітаптары оларға сәлем береді

Оларда біреу болуы керек

Оларды кім бақылайды, кім тыңдайды

Тыныштықта

геби

Сізге айтқанымды қалайсыз ба

Сен өлдің, бір күні мен білдім

Сен өлдің, бір күні маған айттың

Менің кетуім керек екенін

Арлекин

Аа мен бұл есімді киіп жүрдім

Сол есім

Сүйетін парақтарда

Түнде жабылады

Әлемнің барлық достары

Олардың табытына құқығы бар

Көпшілік келіп дұға етеді

Ал сен, қайдасың?

Қай бұрышта

Қандай жер астында

Бізге бәрібір

Иә, мен Арлекинде ән айттым

Кейін Фрэнсис болды

Фрэнсис Бланш

Сенің есіңде ме

Мабиллон метросының жанында

Келіңіз, көріңіз, Лео тыңдаңыз

Ол сені ойлайды

Әлі де

Парақтарда

Бұл махаббат жабылады ...