Art poétique - Léo Ferré

De la musique avant toute chose,

Et pour cela préfère l’Impair

Plus vague et plus soluble dans l’air,

Sans rien en lui qui pèse ou qui pose.

Il faut aussi que tu n’ailles point

Choisir tes mots sans quelque méprise

Rien de plus cher que la chanson grise

Où l’Indécis au Précis se joint.

C’est des beaux yeux derrière des voiles,

C’est le grand jour tremblant de midi,

C’est, par un ciel d’automne attiédi,

Le bleu fouillis des claires étoiles!

Car nous voulons la Nuance encore,

Pas la Couleur, rien que la nuance!

Oh!

la nuance seule fiance

Le rêve au rêve et la flûte au cor!

Fuis du plus loin la Pointe assassine,

L’Esprit cruel et le rire impur,

Qui font pleurer les yeux de l’Azur,

Et tout cet ail de basse cuisine!

Prends l'éloquence et tords-lui son cou!

Tu feras bien, en train d'énergie,

De rendre un peu la Rime assagie.

Si l’on n’y veille, elle ira jusqu’où?

O qui dira les torts de la Rime!

Quel enfant sourd ou quel nègre fou

Nous a forgé ce bijou d’un sou

Qui sonne creux et faux sous la lime?

De la musique encore et toujours!

Que ton vers soit la chose envolée

Qu’on sent qui fuit d’une âme en allée

Vers d’autres cieux à d’autres amours.

Que ton vers soit la bonne aventure

Éparse au vent crispé du matin

Qui va fleurant la menthe et le thym…

Et tout le reste est littérature

Et tout le reste est littérature.

Бәрінен бұрын музыка,

Және бұл үшін Odd ұнайды

Бұлыңғыр және ауада жақсы ериді,

Оның салмағы немесе позасы бар ештеңе жоқ.

Сіз де бармауыңыз керек

Сөздеріңізді қатесіз таңдаңыз

Сұр әннен қымбат ештеңе жоқ

Undecided to Precise қосылатын жерде.

Бұл перде артында әдемі көздер,

Бұл күннің дүбірлі күні,

Бұл күздің жылы аспанында,

Жарқын жұлдыздардың шатастырылған көк түсі!

Біз Нюансты қайтадан алғымыз келетіндіктен,

Түс емес, тек көлеңке!

О!

көлеңке тек құда болды

Арманға арман, кернеге сыбызғы!

Кісі өлтіру нүктесінен қашыңыз,

Қатал Рух пен арам күлкі,

Лазураның көздерін жылататын,

Ауладағы сарымсақтың бәрі!

Шешендік сөзді алып, мойыны!

Сіз жақсы жұмыс жасайсыз, қуат аласыз,

Римді сәл тыныштандыру үшін.

Егер біз оны абайламасақ, ол қаншалықты алысқа барады?

Ей, Римнің зұлымдықтарын кім айтады!

Не деген саңырау бала немесе неткен ессіз қара

Бұл бір тиындық асыл тасты бізге соқты

Әк астында қуыс және жалған қоңырау шалған кім?

Музыка, қайтадан және әрқашан!

Өлеңіңіз ұшып кеткен нәрсе болсын

Біз дәліздегі жаннан қашып бара жатқанымызды сезінеміз

Басқа аспанға басқа махаббаттарға.

Өлеңіңіз сәуегей болсын

Таңертеңгі қытырлақ желде шашыраңқы

Кім жалбыз мен тимьянның иісіне барады...

Ал қалғанының бәрі әдебиет

Ал қалғанының бәрі әдебиет.