Âme te souvient-il ? - Léo Ferré

Âme, te souvient-il, au fond du paradis

De le gare d’Auteuil et des trains de jadis

T’amenant chaque jour, venus de la Chapelle?

Jadis déjà!

Combien pourtant je me rappelle

Après les premiers mots de bonjour et d’accueil

Mon vieux bras dans le tien, nous quittions cet Auteuil

Et, sous les arbres pleins d’une gente musique

Notre entretien était souvent métaphysique

Ô tes forts arguments, ta foi du charbonnier!

Non sans quelque tendance, ô si franche!

à nier

Mais si vite quittée au premier pas du doute!

Et puis nous rentrions, plus que lents, par la route

Un peu des écoliers, chez moi, chez nous plutôt

Y déjeuner de rien, fumailler vite et tôt

Et dépêcher longtemps une vague besogne

Mon pauvre enfant, ta voix dans le bois de Boulogne!

Жаным, есіңде ме, көкте

Әуелі стансасынан және кешегі пойыздардан

Сізді күн сайын капелладан әкелесіз бе?

Бұрыннан бұрын!

Қанша есімде болса да

Сәлем және қош келдіңіз деген алғашқы сөздерден кейін

Кәрі қолым сенің қолыңда, осы Әутеуілден кетіп бара жатыр едік

Ал, мейірімді әуенге толы ағаштардың астында

Біздің әңгімеміз көбінесе метафизикалық болды

Ей, күшті дәлелдерің, отын жағатын сенімдерің!

Қандай да бір тенденциясыз емес, өте ашық!

жоққа шығару

Бірақ күмәнданудың алғашқы қадамында тез кетіп қалды!

Содан кейін біз баяу емес, жол бойымен оралдық

Мектеп оқушыларының біразы, менің үйімде, біздің үйде

Түскі ас жоқ, тез және ерте темекі шегеді

Және бұлыңғыр тапсырманы ұзақ уақытқа асығыңыз

Бейшара балам, Буа де Булондағы дауысың!