Северный ветер - Ледоход

Северный ветер Балтийского моря,

Жгучие волны - кровью по венам.

Глаза натирают раны о стены.

Душа рвётся прочь, поёт о просторе.

Пламенной песней молит свободу,

Чтобы пришла и сняла все оковы.

Но каждое утро, снова и снова,

Город уходит под мутную воду.

Люди скрываются в суетном дыме,

Тлеют с улыбкой пусто-бездонной,

А рядом, корячась, плачет бездомный.

Я вместе с ними, я вместе с ними!

Я чувствую боли третьего мира,

Грязные страсти первых держав.

Сердце в надрыве не в силах держать

Кутает в буквы хрупкую лиру.

На каждый свой шаг - пуд смерти и стонов.

На каждое слово - сто грамм пустоты.

На каждую яблоню - плод из бетона.

На ясное сердце - срам наготы.

На седьмом этаже отпевают и молятся.

А за стеной - вой водки да течки.

Но все в одной лодке!

Все в одной речке!

Кому из нас лучше - как-то не видится.

Мир принимает новые позы,

Раком, червем у гнилого корыта.

Мне страшно пасть в ноги - вдруг там копыта.

Пожми мою руку - посадишь занозы.

Куда нас несет?

- все залито кровью.

Молись-не молись - мир все равно треснет.

Кто-то опять ради нас всех воскреснет

И высечет плетью-великой Любовью.

Но я все равно плачу, видя чистое поле.

Я верю, нам всем уготовано счастье.

Хрупкому сердцу биться на части.

Пусть будет так.

На все чья-то воля.

Балтық теңізінің солтүстік желі,

Жанып тұрған толқындар - тамыр арқылы қан.

Көздер қабырғалардағы жараларды сүртеді.

Кеңістікті жырлап, жан дүниесі жұлынды.

Жалынды жырмен бостандық сұрайды,

Келіп, барлық бұғауларды шешу үшін.

Бірақ әр таң сайын, қайта-қайта,

Қала лай су астында қалады.

Адамдар бос түтінге тығылады

Түбі бос күлімдеп,

Ал жақын маңда қыбырлап, үйсіз-күйсіз жылап тұр.

Мен олармен біргемін, мен олармен біргемін!

Мен үшінші дүниенің ауыртпалығын сезінемін

Алғашқы күштердің лас құмарлықтары.

Жүрек ұстай алмай қиналған

Нәзік лираны әріптермен орап алады.

Әр қадамда – өлім мен ыңыранады.

Әрбір сөз үшін - жүз грамм бостық.

Әрбір алма ағашы үшін - бетоннан жасалған жеміс.

Мөлдір жүректе – жалаңаштанудың ұяты.

Жетінші қабатта жаназа және дұға оқылады.

Ал қабырғаның артында - арақ пен эструстың айқайы.

Бірақ бәрі бір қайықта!

Барлығы бір өзенде!

Қайсысымыз жақсы - әйтеуір көрмейді.

Әлем жаңа позаларға ие болады

Қатерлі ісік, шіріген шұңқырдағы құрт.

Аяғыма құлап қалудан қорқамын – кенет тұяқ шықты.

Менің қолымды сілкіңіз - сіз сынықтарды отырғызасыз.

Бізді қайда апарады?

Бәрі қанға боялған.

Дұға ет, намаз оқыма – дүние бәрібір жарылады.

Біреу бәріміз үшін қайта көтеріледі

Және ол үлкен Махаббатпен қамшылайды.

Бірақ мен әлі күнге дейін ашық алаңды көріп жылап отырмын.

Менің ойымша, бәріміз бақыттымыз.

Нәзік жүрек соғып кетті.

Солай болсын.

Біреудің қалауы бойынша.