Караван - Ледоход

Разлетаются листьями мысли, кружат

Ложатся на берег, на синюю гладь.

Уста набухают костром куража.

Роса на глазах – мне не солгать.

Мне бы допеть да, смеясь, в хоровод.

Но черной пустыней ведёт караван.

Птицы поют – мне бы к ним в небосвод,

Крысы кишат – мне бы дёрнуть стоп-кран.

В бетоне колодца муза – палач.

Но в трещинах сердца сочится июнь.

Твердит: «Ты попел, ты попил, так поплачь,

А как отрезвеешь, с левого сплюнь»

Вскружится ветер – я покружу,

Вскружит опять – я откажу.

Я не сбегаю - я ухожу.

Прочесть в междустрочье седых облаков

«Все, что вам нужно не так далеко,

Правда осыплется щебнем веков,

А истина в поле цветет васильком»

Истина теплится в юных глазах,

Терновых тропинках под натиском вёрст.

По небу несётся слепая гроза,

Моля обратиться в исповедь звёзд.

Ясность приходит в осеннюю тишь,

Пряча сердца под рябиновый кров.

Ясность прощает и ты всех простишь -

Тогда вдруг исчезнут тысячи слов.

Вскружится ветер – я откажу.

Я не сбегаю – я ухожу.

Все что-то кричат – но я не кричу.

Нет, я не в обиде – я просто молчу.

Шашылған ойлар қалдырады, айналады

Олар жағаға, көк бетке жатты.

Ерлік оты лаулап ауыздары.

Көзімде шық – өтірік айта алмаймын.

Мен иә, күліп, дөңгелек биде ән айтқым келеді.

Бірақ керуен қара шөлді аралайды.

Құстар ән салады - мен оларды аспанда көргім келеді,

Егеуқұйрықтар үйіліп жатыр - мен кранды тартатын едім.

Құдықтың бетонында муза - жазалаушы.

Бірақ жүрек жарығында маусым ағады.

Ол қайталайды: «Сен ән айттың, іштің, сондықтан жыла,

Ал есіңді жиған кезде сол жаққа түкір»

Жел айналады - мен айналамын,

Қайтадан бұрылады - мен бас тартамын.

Мен жүгірмеймін - мен кетемін.

Сұр бұлт жолының арасын оқыңыз

«Сізге керегі соншалықты алыс емес

Шындық ғасырлар тасқынымен жауады,

Ал даладағы шындық жүгері гүлдейді»

Жастардың көздерінде шындық жарқырайды

Шалғайлар шапқыншылығының астындағы тікенді жолдар.

Аспанда соқыр дауыл соғады,

Жұлдыздардың мойындауына жүгіну.

Айқындық күзгі тыныштықта келеді

Жүректерді төбенің астына жасыру.

Айқындық кешіреді және сіз бәрін кешіресіз -

Сонда кенеттен мыңдаған сөздер жоғалып кетеді.

Жел айналады - мен бас тартамын.

Мен жүгірмеймін - мен кетемін.

Барлығы бірдеңе деп айғайлайды - бірақ мен айқайламаймын.

Жоқ, мен ренжімеймін - мен үндемеймін.