Игра - Ледоход

Я ни поэт, ни певец, ни артист.

Здесь без меня наследили сполна.

Я сорванный ветром сентябрьский лист.

Я полная странствий немая волна.

От лживости стен сжимается грудь.

От девственных звёзд оголяется кровь.

И каждый, вступая в эту игру,

Ставит на кон Свободу-Любовь.

Можно любить, смиряя свой пыл.

Можно, сгорая во имя огня.

Не важно, куда и зачем я приплыл.

Важно лишь то, что манит меня.

А манит всё тот же бессмертный рассвет

Над океаном, где тронулся лёд.

Я ни артист, ни певец, ни поэт.

И даже не птица - я чистый полет.

Не стоит решать, кто из нас прав.

Безумная ясность, ясная ложь.

Я прячу заветную карту в рукав,

Прошу, отойди.

Заслоняешь мне дождь.

Мен ақын да, әнші де, суретші де емеспін.

Міне, менсіз олар толық мұрагер болды.

Мен жел үзген қыркүйек жапырағымын.

Мен кезбе мылқау толқынмын.

Қабырғалардың жалғандығынан кеудесі кішірейеді.

Тың жұлдыздардан қан шығады.

Бұл ойынға кіргендердің бәрі,

Бостандық-Махаббат жолына қояды.

Сіз жақсы көре аласыз, жалындылығыңызды төмендете аласыз.

Сіз ала аласыз, от атымен жанып.

Қайда және не үшін жүзгенім маңызды емес.

Маңыздысы мені не тартады.

Ал сол баяғы өлмес таң атады

Мұз жарылған мұхит үстінде.

Мен суретші де, әнші де, ақын да емеспін.

Және тіпті құс емес - мен таза ұшқышпын.

Біздің қайсысымыз дұрыс екенін шешудің қажеті жоқ.

Ақылсыз айқындық, анық өтірік.

Мен қымбат картаны жеңге тығыймын,

Өтінемін кетіңіз.

Мен үшін жаңбырды жауып таста.