Жаль, как жаль, как жаль - Лариса Черникова

Море спит и чайки плачут, зимний пляж пустой

Всё могло бы быть иначе, могло у нас с тобой

Ты летел уставшей птицей, от своих проблем

Мною ты решил напиться, зачем, зачем, зачем?

Припев:

Всё что было — прошло, отлегло-унеслось

Как туман в предрассветную в даль

Я любила тебя, это даже смешно

Жаль, как жаль, как жаль.

Снег пройдёт, он будет белым, пеплом на губах

Я растаять не успела в безжалостных руках

В поцелуях снежных улиц спрячусь от судьбы

Ты идёшь по льду сутулясь, мне не нужен ты.

Припев.

Теңіз ұйықтап, шағалалар жылайды, қысқы жағажай бос

Бәрі басқаша болуы мүмкін еді, сенімен болуы мүмкін еді

Қиындықтарыңнан шаршаған құстай ұшып кеттің

Сіз маған мас болуды шештіңіз, неге, неге, неге?

Хор:

Бар болғаны - өтті, жеңілдеді, алып кетті

Алыстағы таң алдында тұман сияқты

Мен сені сүйдім, бұл тіпті күлкілі

Қандай өкінішті, не деген өкінішті, қандай өкінішті.

Қар өтеді, аппақ болады, ерінге күл

Аяусыз қолдарға еріп үлгермедім

Қарлы көшелердің сүйіспеншілігінде мен тағдырдан жасырамын

Мұзда еңкейіп жүресің, маған керек емессің.

Хор.