Вспоминать и не надо - Лариса Черникова

Вот и еще один год промчался, как в непонятном сне,

И за окном совсем другая листья считает осень.

Дело не в том, что на год старше стали мы и взрослей,

Дело, наверно, что оба мы изменились очень.

Ни к чему, ни к чему,

Вспоминать и не надо

Свет осенней зари,

Желтый дым листопада.

И слова, те слова

В полумраке вечернем,

Все, что было тогда

Не имеет значения.

Где-то с тобой случайно встретясь, может, заговорим,

Может, с улыбкой вспомним даже давние увлечения.

Ну, а пока горчит как прежде желтый осенний дым,

Впрочем, словам ты этим тоже не предавай значения.

Ни к чему, ни к чему,

Вспоминать и не надо

Свет осенней зари,

Желтый дым листопада.

И слова, те слова

В полумраке вечернем,

Все, что было тогда

Не имеет значения.

Түсінбейтін арман сияқты тағы бір жыл өтті,

Ал терезенің сыртында күз мүлдем басқа жапырақтарды санайды.

Бір жасқа есейіп, есейіп кеткеніміз емес,

Мәселе мынада болса керек, екеуміз де қатты өзгердік.

Ештеңеге, ештеңеге

Сізге есте сақтаудың қажеті жоқ

Күзгі таңның нұры

Күзгі жапырақтардың сары түтіні.

Ал сөздер, сол сөздер

Кештің ымыртында

Мұның бәрі сол кезде болды

Мағынасы жоқ.

Бір жерде сенімен кездейсоқ кездесіп, мүмкін сөйлесерміз,

Мүмкін күлімсіреу арқылы біз тіпті ескі хоббилерді еске түсіреміз.

Әйтеуір, күздің сары түтіні бұрынғыдай ащы,

Дегенмен, бұл сөздерге де мән бермеңіз.

Ештеңеге, ештеңеге

Сізге есте сақтаудың қажеті жоқ

Күзгі таңның нұры

Күзгі жапырақтардың сары түтіні.

Ал сөздер, сол сөздер

Кештің ымыртында

Мұның бәрі сол кезде болды

Мағынасы жоқ.