Hanna - Klaus Hoffmann

Am Busbahnhof vorbei, in der Bonhöferallee

Hinter Mauern, wo die Irren sind

In diesen Häusern lebt sie Tag für Tag

Als schweigend altes Kind

Sie trägt eine Krone aus Papier

Ihren Bademantel schleppt sie nach

Die andern haben sie so ausstaffiert

Zur Königin gemacht

Hanna, Königin der Staunenden

Du lebst in deinem Innern

Hängst deinen Träumen nach

Hanna, die haben dich dort abgestellt

Du träumst in deiner eignen Welt

Doch lebensfähig bist du nicht

Sie hatte Mescalin geschluckt

War einmal völlig durchgedreht

Da wurde sie dort eingelocht

Und für verrückt erklärt

Jetzt hockt sie da als Irre

Und weiß überhaupt nichts mehr

Sie hatte keine eignen Werte mehr

Trittst du einmal aus der Reihe aus

Willst nicht weiter, bist verwirrt

Schlägt deine Umwelt zu

Die sauber ist und niemals irrt

Denn aus der Reihe treten, Fragen stellen

Heißt allein, unbequem zu sein

Bonhöferallee автовокзалынан өтіңіз

Жындылар жатқан қабырғалардың артында

Бұл үйлерде ол күн сайын тұрады

Үнсіз кәрі бала сияқты

Ол қағаз тәж киеді

Ол халатын сүйреп келеді

Қалғандары оны осылай әспеттеп тастады

патшайым жасады

Ханна, ғажайыптар ханшайымы

Сіз өз ішіңізде өмір сүресіз

Сіз армандарыңызды қуып жатырсыз ба?

Ханна, олар сені сонда отырғызды

Сіз өз әлеміңізде армандайсыз

Бірақ сіз өміршең емессіз

Ол мескалинді жұтып қойған

Мен бір кездері мүлдем ессіз болдым

Сондықтан ол сол жерде тығылып қалды

Және ақылсыз деп жариялады

Енді ол жынды боп сол жерде бүгіліп отыр

Ал енді ештеңе білмеймін

Оның енді өз құндылықтары болмады

Сіз қатардан шығасыз ба

Жалғастырғыңыз келмей, абдырап қалдыңыз

Сіздің ортаңызға әсер етеді

Кім таза және ешқашан қателеспейді

Себебі шеңберден шығып, сұрақтар қойыңыз

Жалғыз болу ыңғайсыздықты білдіреді