Devoid of Caring - Insomnium

Dimming the light of sun, muting stars and crescent moon

Lost inside the world of gloomy, haunting shades

Descending into this abyss of human soul

In this dreariest of nights

Time can draw out like a blade

And yet Her grace shines through

Through me, and the brooding clouds

And if her light never falls on me

I’m content just to feel the lack

And this fall set requiem for my way

Away from other’s paths, I turned to desolation

Away from other’s thoughts, timid and surpassing

Away from the others, beyond caring

In this darkest of hours

Time draws out like a knife

The reflection once whole, now only a wound, seeping hurt and loss

The image once so bold, now only a scar, dry of hope and light

For all things ought to say, left unsaid

For all deeds ought to do, left undone

Be with me now

Күннің, сөнген жұлдыздардың және жарты айдың жарығын азайту

Күңгірт, көңілсіз реңктер әлемінде жоғалып кетті

Адам жанының осы тұңғиығына түсу

Осы ең қайғылы түнде

Уақыт пышақ сияқты сызылып кетуі мүмкін

Сонда да оның рақымы жарқырайды

Мен арқылы және ойланатын бұлттар

Оның нұры маған ешқашан түспесе

Мен жетіспеушілікті сезінгеніме қанағаттанамын

Бұл күзде менің жолым үшін реквием қойылды

Өзгенің жолынан алыстап, қаңырап бос қалдым

Басқалардың ойларынан алшақ, ұялшақ және асып түсетін

Басқалардан алшақ, қамқорлықтан тыс

Осы ең қараңғы сағатта

Уақыт пышақтай жасалады

Рефлексия бір кездері бүтін, енді жаралы, сіңіп жатқан жарақат пен жоғалту

Кескіндер бір кездері батыл, енді тыртық, құрғақ үміт пен жарық

Өйткені айту керек нәрселердің барлығы айтылмай қалды

Жасалуға тиіс әрекеттердің барлығы орындалмай қалдырылады

Қазір менімен бол