The Day It All Came Down - Insomnium

Foul voices welcome me to loneliness

Graceful tunes on her lips have now ceased

This winter’s here to surpass all the hopes

And dreams succumb to nightmares and freezing air

Now lonely is my road, path paved with bitter thoughts

Conception of beauty excluded from this heart

Within closed doors no-one speaks

Behind barred windows no soul lives

As I walk the soil beneath my feet is crumbling…

She was my sun and now the light has faded away

Night condensing around me, leading astray

Shining image torn down, remembrance of her fades

Left but anguish and shame to haunt me in the shades

Should I be content with the memory of the life I had?

Or is the Hell knowing what we could have become?

— Quite indifferent as the tides of time have now turned

And the past is buried in a drift of whirling snow

White sheet covering all things left behind

And from now on there’s an absence of hope

She was my sun and now the light has faded away

Night condensing around me, leading astray

Shining image torn down, remembrance of her fades

Left but anguish and shame to haunt me in the shades

So be it, perdition is my home

Since the day it all came down

Жағымсыз дауыстар мені жалғыздыққа шақырады

Оның ерніндегі әсем әуендер енді тоқтады

Биылғы қыс барлық үміттерден асып түседі

Ал армандар қорқынышты армандар мен мұзды ауаға бағынады

Енді жалғыз жолым, Ащы ойларға толы жол

Бұл жүректен сұлулық туралы түсінік жоқ

Жабық есіктерде ешкім сөйлемейді

Терезелердің артында жан өмір сүрмейді

Мен              аяғым астындағы топырақ  шөгіп   шөгеді     ...

Ол менің күнім еді, енді жарық сөніп қалды

Айналамды түн жамылып, адастырды

Жарқыраған бейне үзіліп, өшіп қалғаны еске түседі

Мені көлеңкеде қалдыратын, бірақ азап пен ұят

Мен болған өмірдің жадымен қанағаттануым керек пе?

Әлде тозақ біздің болғанымызды                                                                                                          би                                           |

- Уақыттың толқындары қазір кері емес

Ал өткен күн бұралған қарға көмілген

Артында қалған барлық нәрселерді жабатын ақ парақ

Ал енді үміт жоқ

Ол менің күнім еді, енді жарық сөніп қалды

Айналамды түн жамылып, адастырды

Жарқыраған бейне үзіліп, өшіп қалғаны еске түседі

Мені көлеңкеде қалдыратын, бірақ азап пен ұят

Қалай болса да, құрдым – менің үйім

Барлығы төмендеген күннен бастап