Bien plus beau - IAM, Meryem Saci

On avance dans la vie, prêt à faire ce qu’il faut

Et parfois sur la route, la foi nous fait défaut

Même si la tâche est rude, les murs bien trop hauts

On sait qu’un jour ou l’autre, il fera bien plus beau

Y’a toujours ce feu qui brûle même si on ne le sent pas

Cette voix au fond qui crie même si on ne l’entend pas

Ce sourire qui revient éclairer nos visages

Même après de fortes pluies et de sombres orages

Et peu importe les croche-pattes que le destin fera, les coups qu’il portera

Y’a des coeurs qui sont des forteresses

Ce feu là rejaillit quand on y croit plus

Que vaincues nos âmes coulent dans le bitume

Toucher le sol, en général on s’en remet

On en renaît pas toujours plus fort, mais on fait l’effort

Faut maintenir la soif, celle du lendemain

Y’a pas de mais, à nouveau se relever sinon c’est mort

Combien de fois on s’est dit ça y est ce coup-là c’est fini?

Ces jours où il y avait plus de force ou plus d’envie

Mais je crois que c’est écrit dans nos gènes, comme respirer

On se remettra toujours en selle, prêt à transpirer

Et résister, comme aspiré par cette route sinueuse, capricieuse

Brillante ou pas, on sait bien qu’elle demeure trop précieuse

Truffée de bosses et crevasses mais on trace quand même

On verra sur place où tout ça nous mène

Et c’est ce feu qui nous y pousse

Qui nous force à rester en course

On croise beaucoup de raisons de baisser les armes

Mais ce feu-là est fait de flammes qui résistent aux larmes, alors, hun

On marche sur ce fil en priant le Très Haut

Et chaque jour l’espoir allège nos fardeaux

On garde le sourire même quand nos barques prennent l’eau

On sait qu’un jour ou l’autre, il fera bien plus beau

Certains soirs je me couche

J’ai l’impression d’avoir un poids qui pèse lourd sur la poitrine

Qui me bloque et vole mon souffle

Je veux ma liberté comme Kunta dans Racines

Ils ont mis des barrières où on courrait, jadis

Schengen, ils haïssent et disent: Quo Vadis

Faut montrer patte blanche

Le rêve occidental, bienvenue entre quatre planches

Après la mer?

Rien

Nos dirigeants que font-ils?

Rien

À part nous chanter leurs comptines

Je mesure ma chance, même si j’avais deux balles en poche

Grâce au Selecto vide à la consigne

Je les entends douter de ma foi

Mon père me disait lâche prise et bats-toi

Je crie jusqu'à défoncer ma voix

Non je ne laisserai personne me voler ma joie

Comme à l'époque sur la plage

Un grand connard venait pour piétiner mon château

Il aurait dû manger du sable

Mais bon, le château je l’ai refait en deux fois plus beau

C’est pareil dans la vie, on veut te marcher dessus

Ces gens qui polluent, je les ai perdus de vue

Et si parfois je sens comme un vague à l'âme

Je me reprends en silence, sans palabre, parce que…

On avance dans la vie, prêt à faire ce qu’il faut

Et parfois sur la route, la foi nous fait défaut

Même si la tâche est rude, les murs bien trop hauts

On sait qu’un jour ou l’autre, il fera bien plus beau

On marche sur ce fil en priant le Très Haut

Et chaque jour l’espoir allège nos fardeaux

On garde le sourire même quand nos barques prennent l’eau

On sait qu’un jour ou l’autre, il fera bien plus beau

Біз өмірден өтіп жатырмыз, ол қажет нәрсені жасауға дайын

Ал кейде жолда сенім бізді жоғалтады

Тапсырма қиын болса да, қабырғалар тым биік

Бір күні бұл әлдеқайда жақсы болатынын білеміз

Біз сезбесек те, бұл от әрқашан жанып тұрады

Біз естімесек те айқайлап тұрған фондағы дауыс

Жүзімізді нұрландыратын сол күлкі

Тіпті қатты жаңбыр мен қараңғы найзағайдан кейін де

Тағдыр қандай сапарға барса да, соғады

Қамал болатын жүректер бар

Бұл өрт біз оған сенбей қалған кезде қайта жанды

Жеңген жанымыз асфальтқа батады

Жерге соғыңыз, әдетте біз оны жеңеміз

Біз әрқашан күштірек оралмаймыз, бірақ біз күш саламыз

Келесі күннің шөлін сақтау керек

Басқа жоқ, қайта тұрыңыз, әйтпесе ол өлді

Қанша рет өзімізге бұл жолы бітті деп айттық?

Бұл күндер күш-қуат немесе тілек көбірек болды

Бірақ бұл тыныс алу сияқты біздің гендерімізге жазылған деп ойлаймын

Біз әрқашан ер-тұрманға ораламыз, тер төгуге дайынбыз

Осы бұралған, құбылмалы жол сорғандай қарсы тұрыңыз

Керемет пе, жоқ па, біз оның тым қымбат екенін білеміз

Соққылар мен жарықтар болды, бірақ біз әлі де қадағалаймыз

Мұның бәрі бізді қайда апаратынын көреміз

Бізді сол жерге апаратын да сол от

Бұл бізді жарысты жалғастырады

Біз қаруды тастауға көптеген себептерді кездестіреміз

Бірақ бұл от көз жасына төтеп беретін жалыннан жасалған, сондықтан хун

Біз бұл жіпті Құдай Тағалаға дұға етіп жүреміз

Әр күн сайын үміт ауыртпалығымызды жеңілдетеді

Қайықтарымыз суға түскенде де күліп жүреміз

Бір күні бұл әлдеқайда жақсы болатынын білеміз

Кейбір түнде мен ұйықтаймын

Кеудемде ауыр салмақ бар сияқты

Кім мені бөгеп, демімді ұрлайды

Тамырдағы Кунтадай еркіндікті қалаймын

Баяғыда біз жүгіретін жерге бөгеттер қойды

Шенген, олар жек көреді және айтады: Quo Vadis

Ақ лапаны көрсету керек

Батыс арманы, төрт тақтаның арасында қош келдіңіз

Теңізден кейін?

Ештеңе

Біздің басшылар не істеп жатыр?

Ештеңе

Бізге ән айтудан басқа, олардың балалар әндері

Қалтамда екі оқ болса да, бақытымды өлшеймін

Депозиттегі бос Selecto арқасында

Мен олардың сеніміме күмәнданатынын естідім

Әкем мені қоя бер, төбелес деп айтатын

Мен дауысым шыққанша айқайлаймын

Жоқ, мен ешкімге қуанышымды ұрлауға жол бермеймін

Сол кездегі жағажайдағыдай

Менің сарайымды таптау үшін үлкен құлыншақ келе жатты

Ол құмды жеу керек еді

Бірақ эй, қамал мен оны екі есе әдемі етіп қайта жасадым

Өмірде де солай, сенен басқымыз келеді

Бұл ластайтын адамдар, мен олардан айырылдым

Ал кейде жан дүниемдегі толқындай сезінсем

Мен үндеместен өзімді жалғастырамын, өйткені...

Біз өмірден өтіп жатырмыз, ол қажет нәрсені жасауға дайын

Ал кейде жолда сенім бізді жоғалтады

Тапсырма қиын болса да, қабырғалар тым биік

Бір күні бұл әлдеқайда жақсы болатынын білеміз

Біз бұл жіпті Құдай Тағалаға дұға етіп жүреміз

Әр күн сайын үміт ауыртпалығымызды жеңілдетеді

Қайықтарымыз суға түскенде де күліп жүреміз

Бір күні бұл әлдеқайда жақсы болатынын білеміз