Lâches - IAM

J’ai appris à aimer les secondes

Qui viennent un couteau entre les omoplates

Sourire au soleil, sous les nuages, un jour maussade

A rester droit quand la cour s’penche, langue sur le sol vomiteux

Captant l’attention des puissants

J’suis planté là des ans, épuisant, écoutant les palabres

Et raisonnements ahurissants de gens suffisants

Puis détester mon visage à l'écran, fallait livrer bataille

J’ai fui, seulement, j’crois qu’j’en ai pas eu l’cran

Celui d’porter l’poids d'être si connu

Que l’air s’dresse comme des murs

Gardés par des démons trépidants

Deux mètres de marge c’est pas évident, la nature humaine

Retorse a fait d’moi un bonhomme hésitant

But suprême à tous, aimer, rire, vivre et rester entier

J’ai vu l’courage irradiant, pas dans l’shit mais dans l’chantier

Arrête ce char, la fumée m’a porté au paradis des lâches

Faux comme c’nuage épais

Mes responsabilités jetées dans les bras du JB

C'était sûrement la faute aux autres, enfin c'était mon idée

C’est drôle comme on change, met les valeurs au piquet

C’est glorieux comme taper un mec a terre en comité

Nos carcasses errent dans ces rues, sans sympathie

Faisant place aux coups miteux, à l’apathie, que d’lâches culs mités

Derrière nos visages, courage on rapatrie

Mettant l’feu à des voitures, on promet qu’l’on sera pas triste, on y met

La rage, la rancœur, la haine

On s’aperçoit même pas quand nos tripes traînent par terre

Comme des milliers d’gens, j’ai été souligné, souillé

Quand mes repères ont été oubliés

Et l’esprit est la chose, la plus dramatique à perdre

Car la valeur d’un homme s’mesure au poids d’ses pensées

Enfin j’crois, t’sais, faut avancer

Car nos coeurs sur des chemins sinueux sont lancés

La première image, celle qui m’saute aux yeux?

C’est sa mère avec ses bras dirigés vers les cieux

Moi !

Pouvant rien faire, j’me sentais lâche

Pendant qu’mes potes cherchaient l’feu

Le moment où la jeunesse se gâche

Courageux ou débile?

Fils !

On s’en tape au fond, on sait rien?

C’qui motive les êtres?

Plus rien

Plus l’temps de voir, que tous on est schizophrènes

Qu’on rêve tous, d’une autre vie avec moins d’peines

On s’pose pas d’questions avec 20 piges dans la poire

Passion, désir, était les mots clés de nos répertoires

Dire qu’il aurait pus avoir des gosses comme moi

Voir qu’la vie, c’est eux et pas nos putains d’proies

Nos ch’mins bis créent des fossés, où c’est dur de sortir

Il n’a pas vu?

Le sien au milieu des saphirs

Ni personne, d’ailleurs c’est la société qui veut ça

Ouais chacun s’occupe d’son cul, et de son chemin de croix

A cause d’cette mentalité d’merde, j’ai perdu un frère

Sur vos faces je gerbe, je pourrais jamais m’taire

Tu vois toujours dans l’même créneau cono la merde

Dégain la veut, mais c’est encré dans l’sang chez nous

Et avec ça, on vit et on emmerde l’monde

Quoi?

Qu’est-ce qu’il y a?

Fallait l’voir s’effondrer

Son sang, s’répandre, son corps s’détendre et nous à attendre

Que l’miracle descende, il s’est fait descendre

Combien sont fautifs?

Combien sont lâches dans ce texte?

A vous l’compte, à vous d’voir, à vous d’répondre

Peut on vraiment l’dire

On déambule tous un bandeau sur les yeux

Et nos jugements sont faussés

Ils ont traîné cette pauvre vieille sur cinquante mètres

Merde, on est capable de ça c’est dur à admettre

Etaient-ce des hommes ou bien des bêtes

Leurs hauts faits en grosses lettres

N’est-ce qu’une encoche de plus sur l'être de leur crosse

Manquerait plus qu’ils prennent la grosse tête

Ça m’consterne derrière la faim, l’honneur se terre

Le coeur se tait comme ces ventres affamés

Que je me surprend à détester

Comme ces bouches restées fermées, ces bras figés

Qui n’avaient pas 2 secondes pour regonfler

Le torse d’une triste humanité

Bien sur, ça me concerne, je l’imagine alitée

Je pense aux siens que j’aurais pu en être

J’enrage rien qu'à l’idée

Qu’on puisse voir ça comme une banalité un show télé

Ou dame fatalité se fait grassement payer

À coups de mines par des cons laissés

Afrique parsemée personne s’en mêle racisme affiché

Mais tant que le shérif dit rien, personne doit broncher

Pécher originel Sodome et Gomorrhe renaît à l’abri

Du secret confessionnel comment tu veux

Que volent nos anges sans leurs ailes

Lâcheté quotidienne ça doit être dans le sang

L’air du temps, hypocrite mélodie

Clos les paupières de ses yeux que l’on maudit

Ces mots sciemment hormis je ne crois pas à ce que je lis

Ça aurait pu être ma mère merde

Ils ont traîné cette pauvre vieille sur cinquante mètres

Мен секундтарды жақсы көруді үйрендім

Кім иық пышақтарының арасына пышақ келеді

Күнде, бұлт астында, мұңды күнде күлімде

Корт иілген кезде түзу болу үшін, құсық жерге тілді

Күштілердің назарын аудару

Мен онда жылдар бойы отырғызылдым, шаршадым, палаверлерді тыңдаймын

Ал жалмауыз адамдардың ақылға қонымды ойлары

Содан кейін менің экран бетімді жек көрдім, күресуге тура келді

Мен қашып кеттім, тек менің жүрегім жетпеді деп ойлаймын

Атақты болудың салмағын көтеру

Ауа қабырғалар сияқты көтеріледі

Мазасыз жындар қорғайды

Екі метр маржа айқын емес, адам табиғаты

Айласыз мені екіленетін адам етті

Барлығына басты мақсат, сүю, күлу, өмір сүру және тұтас қалу

Мен нұрлы батылдықты хэштен емес, құрылыс алаңынан көрдім

Мына танкті тоқтат, түтін мені қорқақтардың аспанына апарды

Мына қалың бұлт сияқты жалған

Менің міндеттерім JB құшағына берілді

Бұл біреудің кінәсі шығар, бұл менің ойым еді

Біздің өзгеретініміз, мәндерді сызыққа қойғанымыз қызық

Бұл комитеттегі жігітті тепкілегендей керемет

Біздің өлекселеріміз бұл көшелерде жанашырлықсыз жүреді

Тұқымды соққыларға, немқұрайлылыққа жол беріп, не деген қорқақ көбелек жеген есектер

Артымызда ерлік, оралман

Көліктерге от жағып, біз қайғырмаймыз деп уәде береміз, қоямыз

Ашу, реніш, жек көрушілік

Ішек-қарынымыз жерде жатқанын да байқамаймыз

Мыңдаған адамдар сияқты менің де астым сызылып, ластанған

Менің тірегім ұмытылған кезде

Ал ақыл - жоғалтатын ең драмалық нәрсе

Өйткені адамның құндылығы ойының салмағымен өлшенеді

Ақырында мен сенемін, сіз білесіз бе, біз алға жылжуымыз керек

Біздің жүрегіміз үшін бұралған жолдар ашылды

Бірінші сурет, маған секірген сурет?

Бұл оның қолын көкке созған анасы

Мен!

Қолымнан ештеңе келмей, өзімді қорқақ сезіндім

Менің достарым отты іздеп жүргенде

Жастардың босқа кететін сәті

Батыл ба әлде ақымақ па?

Ұлым!

Ештеңе білмейміз бе?

Жандыларды не ынталандырады?

Ештеңе

Біз бәріміз шизофрениямен ауыратынымызды көруге уақыт жоқ

Біз бәріміз аз ауыртпалықсыз басқа өмірді армандаймыз

Алмұртқа 20 түйреуіш бар сұрақ қоймаймыз

Құмарлықтар, тілектер біздің анықтамалықтардағы негізгі сөздер болды

Оның мен сияқты балалары болуы мүмкін екенін айту үшін

Қараңызшы, өмір солар, біздің олжамыз емес

Артқы жолдарымыз арықтар жасайды, одан шығу қиын

Ол көрмеді ме?

Оның сапфирлердің арасында

Оны қоғамнан басқа ешкім де қалайды

Иә, әркім өз есесіне және оның Крест жолына қамқорлық жасайды

Осы сұмдық ойдың кесірінен бір ағамнан айырылдым

Жүздеріңізде құсамын, мен ешқашан үндемедім

Сіз әрқашан бір ұяшық коно бок көресіз

Деген мұны қалайды, бірақ бұл біздің қанымызда бар

Осымен біз өмір сүреміз және біз әлемді жағамыз

Не?

Не болды?

Оның құлағанын көру керек еді

Оның қаны төгіліп, денесі босаңсып, біз күтеміз

Ғажайып түссін, ол өзін төмен түсірді

Қанша кінәлі?

Бұл мәтінде неше қорқақ бар?

Өзіңе байланысты, өзіңе байланысты, жауап беру өзіңе байланысты

Шынымен айта аламыз ба

Бәріміз де көзімізді байлап жүрміз

Ал біздің шешімдеріміз бұрмаланған

Олар әлгі бейшара ескіні елу ярд сүйреп апарды

Біз мұны істей аламыз, оны мойындау қиын

Олар еркек пе, әлде хайуан ба

Олардың істері үлкен әріптермен жазылады

Бұл олардың бөкселерінің болуына тағы бір белгі

Олар үлкен басын қабылдағаннан гөрі көп сағынатын еді

Ашаршылықтың ар жағында мені үрейлендіреді, намыс жасырады

Жүрек сол аш қарындардай үнсіз

Мен өзімді жек көретінім

Жабық қалған ауыздар, қатқан қолдар сияқты

Қайта үрлеуге кімнің 2 секунды болмады

Қайғылы адамзаттың торсығы

Әрине, бұл мені алаңдатады, мен оның төсек тартып жатқанын елестетемін

Мен ол туралы ойлаймын, мен болуы мүмкін еді

Мен жай ғана ойланамын

Біз оны телешоудың тривиалдығы ретінде қарастыра аламыз

Немесе әйел өлімі жақсы төленеді

Артында қалған жұдырықшалар қазған

Африка нүктелерімен ешкім араласпайды, нәсілшілдік көрсетіледі

Бірақ шериф ештеңе айтпағанша, ешкім селт етпеуі керек

Бастапқы күнә Содом мен Ғомора баспанада қайта туды

Конфессиялық құпияны қалай қаласаңыз

Біздің періштелер қанатсыз немен ұшады

Күнделікті қорқақтық қанда болуы керек

L'air du temps, екіжүзді әуен

Оның қарғыс атқан көздерінің қабағын жабыңыз

Бұл сөздерді біле тұра айтып жатырмын, тек мен оқығаныма сенбеймін

Бұл менің анамның сұмдығы болуы мүмкін еді

Олар әлгі бейшара ескіні елу ярд сүйреп апарды