Chanson d'automne - IAM

On le pense, on l'écrit, on le chante, on le vit

A la peine, à la joie, à la mort, à la vie

A l'échec, à la gloire, à la haine, à l’amour

Encre noire, sur la plume, de la terre, fait le tour

Saisi ma main, de bon cœur j’la tends

Fleur délicate, cœur battant

Hélas tout c’que j’ai, tient dans ma paume

Papier froissé, chanson d’automne

Ils sont venus, maintes et maintes fois

Vendre leur monde, ton chemin de croix

T’unir à celui que tu n’aimes pas

Et la foule marchait dans les mêmes pas

J’ai vu l’métal couvrir tes ailes

Et sur l'écran, ouais, l’image est belle

Séché tes pleures, perçu les bombes

Les pères, mettre fils et filles dans les tombes

Hurler vengeance, pleurer, crier justice

N’obtenir que le silence: amer supplice

Les heures tournent, feuilles écarlates

Branches échevelées, disparates

Ô petit prince, dis, quel tourbillon !

Ne me dessine pas un mouton, j’en vois des millions

Les lames, éventrent les cocons

L’ironie de la colombe, défendue par des faucons

La lune se voile, lumière vitale

Le monde se renverse, horizon vertical

On le pense, on l'écrit, on le chante, on le vit

A la peine, à la joie, à la mort, à la vie

A l'échec, à la gloire, à la haine, à l’amour

Encre noire, sur la plume, de la terre, fait le tour

Les corps s’enchevêtrent

Les feuilles s’amoncellent

Bientôt il n’y aura plus que ça à ramasser

Les yeux rivés sur le ciel, on s’arrête pas d’espérer

Que tu viennes

C’est gris dans nos têtes

Faut bien qu'ça s’arrête tout le monde se déteste, si tu savais

Les yeux rivés sur le ciel, on s’arrête pas d’espérer

Que tu viennes

Perché sur ta branche, tu nous regardes

Quel monde étrange, les anges se battent

Noyés sous des conflits qu’ils doivent qu'à eux-même

Dividende et profit, voilà où ça mène

Et si on sème de la haine, on récolte pas des roses

On a fait de ce monde un jardin de cactus et de ronces

Et c’est tant pis pour les gosses, si on pense qu'à nos bourses

Ici tout est négoce, de la mort à l’amour

Ne prend pas ton envol, pas tout de suite

Des gens t’attendent, l’espoir existe

Je sais c’que tu penses, des imbéciles

On nous file une planète, on en fait un asile

Enfants pourris gâtés, regarde-nous faire des caprices

Pire, sous tes ailes, combien reposent de sacrifices

Dire qu’on a tout foiré relève de l’euphémisme

A grands coups d'égocentrisme et de capitalisme

Alors que même en vol, est-ce que tu les entends?

Finiront-ils, comme toutes ces feuilles, emportées par le vent?

La fin est aux aboies, faut pas que tu déconnes

C’est pas une plaidoirie, juste une chanson d’automne

On le pense, on l'écrit, on le chante, on le vit

A la peine, à la joie, à la mort, à la vie

A l'échec, à la gloire, à la haine, à l’amour

Encre noire, sur la plume, de la terre, fait le tour

Les corps s’enchevêtrent

Les feuilles s’amoncellent

Bientôt il n’y aura plus que ça à ramasser

Les yeux rivés sur le ciel, on s’arrête pas d’espérer

Que tu viennes

C’est gris dans nos têtes

Faut bien qu'ça s’arrête tout le monde se déteste, si tu savais

Les yeux rivés sur le ciel, on s’arrête pas d’espérer

Que tu viennes

Pourtant le crépuscule vint sur la cité

Comme il vient sur toutes choses

Біз оны ойлаймыз, жазамыз, ән айтамыз, өмір сүреміз

Қайғыға, қуанышқа, өлімге, өмірге

Сәтсіздікке, даңққа, жек көруге, сүюге

Қара сия, ұшында, кір, айналып жүр

Қолымды ұстаңыз, мен оны жақсы жүрекпен ұстаймын

Нәзік гүл, соғып тұрған жүрек

Әттең, қолымдағының бәрі алақаныма сыйды

Мыжылған қағаз, күз әні

Олар қайта-қайта келді

Олардың әлемін, сіздің айқыш жолыңызды сатыңыз

Сүймейтін адамыңызбен қосылыңыз

Ал қалың жұрт адымдап жүрді

Мен сіздің қанаттарыңызды металл жауып тұрғанын көрдім

Ал экранда, иә, сурет әдемі

Көз жасыңды құрғатты, бомбаларды қабылдадым

Әкелер, ұл-қыздарды қабірге қойыңдар

Кек үшін айқайла, жыла, әділдік үшін жыла

Тек тыныштықты алыңыз: ащы азап

Сағат өтіп жатыр, алқызыл жапырақтар

Тегіс, бір-біріне ұқсамайтын бұтақтар

Кішкентай ханзада, айтшы, неткен құйын!

Маған қой салма, мен миллиондарды көремін

Пышақтар, кокондарды жыртыңыз

Сұңқарлар қорғаған көгершіннің ирониясы

Ай перделер, өмірлік жарық

Дүние төңкеріледі, тік көкжиек

Біз оны ойлаймыз, жазамыз, ән айтамыз, өмір сүреміз

Қайғыға, қуанышқа, өлімге, өмірге

Сәтсіздікке, даңққа, жек көруге, сүюге

Қара сия, ұшында, кір, айналып жүр

Денелер тоғысады

Жапырақтары үйіліп жатыр

Жақында оны алу керек

Көзіміз аспанда, Үміт үзе алмаймыз

Келгеніңді

Бұл біздің басымызда сұр

Білсеңіз, бәрі бір-бірін жек көретінін тоқтату керек

Көзіміз аспанда, Үміт үзе алмаймыз

Келгеніңді

Бұтағыңа қонып, сен бізге қарайсың

Не деген қызық дүние, періштелер соғысады

Өздеріне ғана қарыздар жанжалдардың астында қалды

Дивиденд пен пайда, ол сонда әкеледі

Ал өшпенділік ексек, раушан гүлін ормаймыз

Біз бұл әлемді кактустар мен бұталардың бақшасына айналдырдық

Шәкіртақыларымызды ғана ойласақ, бұл балалар үшін өте жаман

Мұнда өлімнен махаббатқа дейін бәрі сауда

Ұшпаңыз, әлі емес

Сені халық күтеді, үміт бар

Мен сенің не ойлайтыныңды білемін, ақымақтар

Олар бізге планета береді, оны баспанаға айналдырады

Бұзылған шірік балалар, бізді ренжітуді қараңыз

Ең сорақысы, қанатыңның астында қаншама құрбандық жатыр

Біз шатастық деу - бұл кемшілік.

Эгоцентризм мен капитализмнің үлкен соққыларымен

Ұшу кезінде сіз оларды естисіз бе?

Олар барлық жапырақтар сияқты ұшып кете ме?

Соңы қабықта, шатаспайсың ба

Бұл жалыну емес, жай ғана күз әні

Біз оны ойлаймыз, жазамыз, ән айтамыз, өмір сүреміз

Қайғыға, қуанышқа, өлімге, өмірге

Сәтсіздікке, даңққа, жек көруге, сүюге

Қара сия, ұшында, кір, айналып жүр

Денелер тоғысады

Жапырақтары үйіліп жатыр

Жақында оны алу керек

Көзіміз аспанда, Үміт үзе алмаймыз

Келгеніңді

Бұл біздің басымызда сұр

Білсеңіз, бәрі бір-бірін жек көретінін тоқтату керек

Көзіміз аспанда, Үміт үзе алмаймыз

Келгеніңді

Дегенмен қалаға ымырт кірді

Ол барлық нәрсеге келгенде