Weet Je Nog - Herman Van Veen

Weet je nog?

toen de wind de bomen

Tergde en hen de mantels van het lichaam trok

Dat wij samen — de regen kletterde bij stromen —

Schuilden en jij zo schrok

Toen ik je zei dat dit het eind was, en voorgoed

Onze wegen zouden scheiden

«Mijn arme kind, 't is droevig maar het moet

Beter is het heen te gaan», ik zweeg en jij schreide

Weet je nog?

dat mijn hand de jouwe

Zachtjes drukte, omdat jij spoedig zou zien

Dat ik niet de beste was

En dat jij door je tranen lachte en zei: «Misschien!!!»

Nu is het herfst opnieuw en regen, maar alleen

Schuil ik onder 't lover, denk aan jou en — ween…

Сенің есіңде ме?

жел ағаштарды құлатқанда

Арандатып, денеден плащтарды жұлып алды

Біз бірге     бұлақтар        жаңбыр    

Жасырын және қатты қорқасың

Мен сізге бұл соңы, бірақ болды деп айтқанда

Біздің жолдарымыз ажырасатын еді

«Менің байғұс балам, бұл қайғылы, бірақ солай болуы керек

Барған дұрыс» деп үнсіз қалдым, сен жыладың

Сенің есіңде ме?

менің қолым сенікі

Ақырын басыңыз, өйткені көп ұзамай сіз көресіз

Мен ең жақсы болмадым

Сіз көз жасыңызбен күліп: «Мүмкін!!!»

Енді қайта күз  жаңбыр  жауады, бірақ тек

Жапырақ астына паналанып, сені ойлап, жылаймын...